змярцві́ць, ‑ртвлю, ‑рцвіш, ‑рцвіць; зак., што.

Выклікаць змярцвенне, зрабіць мёртвым (пра клеткі, тканкі, часткі цела). Змярцвіць нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зро́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зроку (у 1 знач.). Зрокавае ўспрыняцце. Зрокавая памяць. Зрокавы нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́хальны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для нюху (у 1 знач.). Нюхальны нерв.

2. Прызначаны для нюхання. Нюхальны тытунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агалі́цца I сов., прям., перен. оголи́ться, обнажи́ться;

дрэ́вы ~лі́ліся — дере́вья оголи́лись (обнажи́лись);

нерв ~лі́ўся — нерв обнажи́лся

агалі́цца II сов. (бритвой) обри́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нерво́вы, -ая, -ае.

1. гл. нерв.

2. Лёгка ўзбуджальны, з раздражненнем нерваў.

Н. твар.

3. Якога лёгка расхваляваць; неспакойны.

Нервовая жанчына.

4. Неспакойны, трывожны (аб рабоце, жыцці і пад.).

Нервовая праца.

|| наз. нерво́васць, -і, ж. (да 2—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Hüftnerv

m -s, -en сяда́лішчны нерв

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трайча́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з трох аднародных частак, прадметаў. Трайчасты ліст канюшыны.

2. У выразе: трайчасты нерв (спец.) — пятая пара чэрапна-мазгавых нерваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Séhnerv

m -s, -en анат. зро́кавы нерв

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

töten

vt забіва́ць

éinen Nerv ~ — умярцвя́ць нерв

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

отводя́щий

1. прич. які́ (што) заво́дзіць; які́ (што) адво́дзіць; які́ (што) адхіля́е; см. отводи́ть​ 1—5;

2. прил. адво́дны;

отводя́щий нерв анат. адво́дны нерв.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)