вампіры́зм

(ад вампір)

рэдкая палавая ненармальнасць, якая вызначаецца спалучэннем садызму і фетышызму, калі фетышам з’яўляецца кроў партнёра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

извраще́ние ср.

1. (действие) перакру́чванне, -ння ср.; скажэ́нне, -ння ср.; скрыўле́нне, -ння ср.; см. искази́ть, искажа́ть;

2. (искажение) скажэ́нне, -ння ср.; (искривление) скрыўле́нне, -ння ср.;

3. (противоестественное отклонение, ненормальность) ненарма́льнасць, -ці ж.; парушэ́нне, -ння ср.; см. извращённость;

извраще́ние и́стины скажэ́нне і́сціны;

вкусовы́е извраще́ния, извраще́ния вку́са скажэ́нне (ненарма́льнасць) сма́ку (сма́кавых адчува́нняў);

идеологи́ческие извраще́ния ідэалагі́чныя скажэ́нні;

извраще́ние обме́на физиол. парушэ́нне абме́ну;

полово́е извраще́ние палава́я ненарма́льнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псіхо́з, ‑у, м.

Хваравіты стан, звязаны з пашкоджаннем галаўнога мозга. // Разм. Ненармальнасць, дзівацтва ў псіхіцы таго або іншага чалавека. Гэтыя .. [Тамарыны] заляцанні, званкі на дом, запрашэнні давялі Галіну да хваробы, бо рэўнасць яе набыла паталагічны характар, стала псіхозам. Шамякін. // Моцнае псіхічнае ўздзеянне якіх‑н. з’яў, падзей і пад., якія выклікаюць страх, нервуюць. Ваенны псіхоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некрафілі́я

(ад гр. nekros = мёртвы + phileo = люблю)

палавая ненармальнасць, сексуальная цяга да трупаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эксгібіцыяні́зм

(ад лац. exhibitio = выстаўленне)

1) палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў публічным выстаўленні палавых органаў з мэтай палавога задавальнення;

2) празмерная схільнасць да самарэкламы, самалюбавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анама́лія

(гр. anomalia = няроўнасць)

адхіленне ад нармальнага, агульнапрынятага, ненармальнасць (напр. а. ў развіцці арганізма);

магнітная а. — адхіленне магнітнай стрэлкі пад уплывам скрытых у зямлі пакладаў жалеза.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псіхо́з

(ад гр. psyche = душа)

1) хваравіты стан, звязаны з пашкоджаннем галаўнога мозгу;

2) перан. ненармальнасць, дзівацтва ў псіхіцы чалавека;

3) моцнае псіхічнае ўздзеянне якіх-н. з’яў, падзей, што нервуюць, выклікаюць страх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Piep

m -s разм.

1) піск; шчэ́бет

er kónnte kéinen ~ mehr ságen — ён не мог бо́лей вы́мавіць ні сло́ва

2) дзіва́цтва, ненарма́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уро́дливость ж.

1. (физическая) выро́длівасць, -ці ж.;

2. в др. знач. пачва́рнасць, -ці ж., пачва́рства, -ва ср.; бры́дкасць, -ці ж.; агі́днасць, -ці ж.; нязгра́бнасць, -ці ж.; недарэ́чнасць, -ці ж.; ненарма́льнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псіхо́з

(фр. psychose, ад гр. psyche = душа)

1) псіхічнае захворванне, а таксама наогул ненармальнасць, дзівацтва ў псіхіцы чалавека;

2) перан. моцнае псіхічнае ўздзеянне якіх-н. з’яў, падзей, што нервуюць, выклікаюць страх (напр. ваенны п.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)