vague [veɪg] adj.

1. няя́сны; невыра́зны, неакрэ́слены, цьмя́ны;

a vague term недакла́дны тэ́рмін

2. нерашу́чы, няўпэ́ўнены;

be vague in/about one’s plans быць няўпэ́ўненым у сваі́х пла́нах

3. рассе́яны, няўва́жлівы; адсу́тны (позірк)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кало́дкі, коло́дкэ і колы́ткы ’скураныя нашыўкі на аброці, навочнікі’ (малар., Нар. словатв.). Здаецца, зыходнай формай можна лічыць колыткы; што датычыць формы колодкэ, тут, відаць, недакладны запіс складанай зах.-палес. фанетыкі. Такое меркаванне даказваецца, галоўным чынам, семантычным паказчыкам, паколькі фармальная сувязь з калода 1 ніяк не пацвярджаецца семантычна. У той жа час і фармальная, і семантычная суаднесенасць з каліта, калітка асобых сумненняў не выклікае, але не вельмі ясна, ці быў тут перанос паводле падабенства, ці толькі рэалізацыя «дыфузнага» тэрміна для падыходзячай рэаліі. Параўн. семантыку слова каліта 1 і наст. (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́драс м., в разн. знач. а́дрес;

даць недакла́дны а. — дать нето́чный а́дрес;

віншава́льны а. — поздрави́тельный а́дрес;

звярта́цца не па ~се — обраща́ться не по а́дресу;

○ зваро́тны а. — обра́тный а́дрес;

◊ у а. (каго) сказа́ць — в а́дрес (кого) сказа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неве́рный

1. (неправильный) няпра́вільны; (неточный) недакла́дны; (ошибочный, ложный) памылко́вы;

неве́рное реше́ние зада́чи няпра́вільнае (памылко́вае) рашэ́нне зада́чы;

неве́рный перево́д няпра́вільны (недакла́дны) перакла́д;

2. уст. (ненадёжный) ненадзе́йны, няпэ́ўны;

неве́рное де́ло ненадзе́йная (няпэ́ўная) спра́ва;

3. (нарушающий обязательства, супружескую верность, верность в любви) няве́рны, здра́длівы;

неве́рный челове́к няве́рны (здра́длівы) чалаве́к;

4. (неуверенный, нетвёрдый) няцвёрды; (колеблющийся) хі́сткі;

неве́рная похо́дка няцвёрдая пахо́дка;

неве́рная рука́ няцвёрдая рука́;

5. (о слухе, зрении и т. п.) няве́рны; фальшы́вы;

неве́рная но́та фальшы́вая но́та;

неве́рный слух няве́рны слых;

неве́рный глаз няве́рнае во́ка;

6. сущ., уст. няве́рны, -нага м.; недаве́рак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

loose [lu:s] adj.

1. сла́бкі, незамацава́ны;

I have a loose tooth. У мяне хістаецца зуб;

She wears her hair loose. Яна ходзіць з распушчанымі валасамі.

2. шыро́кі, прасто́рны (пра адзенне)

3. во́льны, на во́лі;

set loose выпуска́ць на во́лю;

break/get loose вырыва́цца на во́лю

4. недакла́дны, прыблі́зны;

a loose translation во́льны перакла́д

5. ры́хлы (пра глебу)

6. dated распу́сны

♦

be at a loose end BrE не мець што рабі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

loose

[lu:s]

1.

adj.

1) шыро́кі, во́льны, прасто́рны (пра во́пратку)

2) незамацава́ны

a loose thread — во́льны кане́ц ні́ткі

a loose tooth — зуб, які хіста́ецца

3) во́льны, непрывя́заны

a loose dog — непрывя́заны саба́ка

4) няшчы́льны, рэ́дкі (ткані́на); ры́хлы, рассы́пісты (пра гле́бу)

5) недакла́дны, расплы́вісты; во́льны

loose translation — во́льны перакла́д

6) разьвя́зны

a loose character — разьвя́зны хара́ктар

7) нясшы́ты, незамацава́ны

a loose leaf — укладны́ ліст

8) балбатлі́вы

a loose tongue — балбату́н -а́ m

9) здо́льны нашко́дзіць

a loose cannon — непрадказа́льны чалаве́к, які́ мо́жа нарабі́ць бяды́

2.

v.t.

1) вызваля́ць; адвя́зваць

2) разьвя́зваць

3) паслабля́ць, адпуска́ць

3.

v.i.

вызваля́цца; адвя́звацца, разьвя́звацца

4.

adv.

свабо́дна; ненаця́гнута; няшчы́льна; во́льна (пераклада́ць)

•

- break loose

- cut loose

- on the loose

- let loose

- set loose

- turn loose

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)