По́шта1 ’ўстанова для перасылкі пісем, грошай, лёгкіх грузаў’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ), по́чта ’паштальён’ (пруж., Сл. ПЗБ), ст.-бел.почта, почтовый, поштовый (1685), рус.по́чта, укр.по́шта. Запазычана з італ.posta ’пошта’ (< лац.positus, posita ’прыпынак, станцыя, дзе мяняюць коней’) ва ўсе еўрапейскія мовы. Лічыцца, што ва ўсходнеславянскія мовы трапіла праз пасрэдніцтва польскай, параўн. польск.poczta, ст.-польск.poszta (Булыка, Запазыч., 257; Фасмер, 3, 348; Брукнер, 424).
1. Бесталковыя ўчынкі, капрызы. — Дараваць сабе не магу, нашто я тады чытала табе свой верш. Ну, але ты глядзі на гэта, як на дзіцячую забаўку — проста дурная была. Цяпер дур гэты ў мяне прайшоў.Колас.
2. Зацямненне свядомасці, адурэнне. Дур найшоў на чалавека.
•••
Выбіць дур з галавыгл. выбіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збо́рышча, ‑а, н.
Разм.
1. Вялікі натоўп людзей. [Стары] паварочваецца, аглядае зборышча, затрымлівае позірк на цыганцы, што плача.Лупсякоў.
2. Сход, сходка для сумеснай работы, сумеснага адпачынку і пад. Алесь Баравік, хаця на заводзе быў навічок, ужо ведаў пра гэтыя традыцыйныя маладзёжныя зборышчы.Шыцік.[Сымон:] Скажыце ж мне хоць: нашто гэта зборышча склікаецца?Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
1.Незак.да раздумаць (у 1 знач.).
2. Думаць, вагаючыся; доўга не магчы прыняць рашэння. Хмыль усё стаяў на пагорку, напэўна, раздумваў, ісці яму вуліцай ці па загароддзю, хаваючыся ад людскіх вачэй.М. Стральцоў.Алесь здзіўлена раздумваў. Нашто гэта яму было? Дапамогі на ўсякі выпадак шукаў? То паможам, як спатрэбіцца.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. Дзяліць на больш дробныя часткі; драбіць. Драбніць надзелы. □ — Я не схільны, таварыш Сініца, каб ты камандаваў атрадам, ды яшчэ такім маленькім, як у цябе. Нашто драбніць вашы сілы?Лынькоў.
2. Рабіць драбнейшым, часцейшым, чым звычайна. Яна была маленькая, Люся, толькі па плячо мне, і мне прыходзілася трошкі драбніць крок, каб ісці з ёй у нагу.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zweck
m -(e)s, -e мэ́та, патрэ́ба
óhne ~ und Ziel — без мэ́ты і даро́гі
◊ der ~ héiligt die Míttel — мэ́та апра́ўдвае сро́дкі
zu wélchem ~? — з яко́й мэ́тай?, нашто́?
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
е́дкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які раз’ядае, разбурае што‑н. хімічна. Едкая шчолач. Едкая фарба.// Які выклікае моцнае фізічнае раздражненне. Едкі дым. □ Трэба даць уціхнуць зморы ў руках,.. адпачыць целу ад едкага поту.Мележ.
2.перан. З’едлівы, колкі. Едкі сарказм. □ І смех тут быў, былі і жарты, І кпіны едкія, і злосць.Колас./ Пра чалавека. — Вот ты едкая, Параска. Нашто табе мяне калоць гэтым пасагам?Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Шастаць некаторы час. [Шалюта] пашастаў карабком запалак, прыкурыў і высока ўзнятай рукой асцярожна паклаў малюсенькую галавешачку ў попельніцу.Дуброўскі.Бывае, унадзіцца ў сады моцны вецер. Пашастае, паходзіць, паносіцца між яблынь.Сіпакоў.Віця пашастаў запазухай і падаў Паўліку невялікі альбомчык.Беразняк.
2.што. Разм. Парэзаць, парваць. — А што дзяліць тую зямлю? Пашастаем на шматкі.Дуброўскі.[Пятрок:] — Але нашто ты .. кашулю яшчэ новую мне пашастаў, вочы пяском засыпаў?Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куда́нареч.
1. куды́;
куда́ он идёт? куды́ ён ідзе́?;
куда́ назна́чат, туда́ и пое́ду куды́ прызна́чаць, туды́ і пае́ду;