генера́л-губерна́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У царскай Расіі: чыноўнік мясцовай адміністрацыі з вышэйшай ваенна-адміністрацыйнай уладай, які стаяў на чале генерал-губернатарства.

2. У краінах Садружнасці нацый: прадстаўнік англійскага манарха, які лічыцца кіраўніком дзяржавы.

|| прым. генера́л-губерна́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этнані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Раздзел анамастыкі, які вывучае паходжанне і функцыяніраванне этнонімаў (назваў нацый, народаў, народнасцей, плямён і пад.).

[Ад грэч. éthnos — племя, народ і ónyma — імя, назва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавызначэ́нне ср., в разн. знач. самоопределе́ние;

пра́ва на́цый на с. — пра́во на́ций на самоопределе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

UN

= United Nations – Аб‘яднаныя Нацыі; Арганізацыя Аб‘яднаных Нацый

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

United Nations [juˌnaɪtɪdˈneɪʃnz] n. the United Nations Арганіза́цыя Аб’ядна́ных На́цый;

the United Nations Day Дзень ААН (24 лістапада)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аб’ядна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аб’яднаць.

2. у знач. прым. Сумесны, злучаны. Аб’яднаныя дзеянні ўсіх прагрэсіўных сіл. Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́га I ж. (союз) ли́га;

Лі́га на́цый — ист. Ли́га на́ций

лі́га II ж., муз. ли́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ONZ

= Organizacja Narodów Zjednoczonych — Арганізацыя Аб'яднаных Нацый; ААН

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асамбле́я, ‑і, ж.

1. Агульны сход членаў якой‑н. міжнароднай арганізацыі. Генеральная Асамблея Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

2. Уст. Баль, вечар з забавамі ў эпоху Пятра І.

[Фр. assemblée.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наднацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які стаіць па свайму становішчу, па сваіх паўнамоцтвах як бы вышэй нацыянальных органаў, інстытутаў асобнай краіны; агульны для многіх нацый, дзяржаў капіталістычнага свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)