прыму́сам, прысл.

Сілаю, прымушэннем. Мне таксама зрабілася няёмка, быццам я нахабна, прымусам, вырваў у яе [Міхаліны] найвялікшую тайну, якую яна цяпер старанна хавае ад людзей. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ага́ззю ’нахабна’ (Касп.) да агазны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

frech

1.

a дзёрзкі, наха́бны, бесцырымо́нны

ein ~er Kerl — наха́бнік

2.

adv дзёрзка, наха́бна

j-n ~ ánlügen* — наха́бна абылга́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cheek​2 [tʃi:k]v. infml паво́дзіць/трыма́ць сябе́ наха́бна; наха́бнічаць; гавары́ць дзёрзкасці; паво́дзіць/трыма́ць сябе́ дзёрзка, хамі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прына́гліць ’гвалтам, нахабна прымушаць да чаго-небудзь’ (Нас.). Да на́гліць ’нахабна хлусіць; прымушаць’ (гл.), якое ад на́глы (гл.). Хутчэй за ўсё, сюды ж таксама прынагляда́ць ’прымушаць’ (шальч., Сл. ПЗБ), якое, такім чынам, трэба лічыць вынікам кантамінацыі прына́гліць з нагляда́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rudely [ˈru:dli] adv.

1. абра́зліва, наха́бна, гру́ба

2. мо́цна; рэ́зка, рапто́ўна;

I was rudely interrupted. Мяне рэзка перабілі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

perky

[ˈpɜ:rki]

adj.

спры́тны, бра́вы, спра́ўны; бы́стры; жва́вы; наха́бна задзі́рысты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Налоп ’нечаканасць’ (Бяльк.), паленым ’налопам, нечакана, нахабна’ (там жа). Гл. нітонам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́гліць ’нахабна хлусіць’ (Бяльк.), ’прымушаць’ (Нас.). Відаць, ад наглы (гл.) са значэннем ’нахабны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

impertinent

[ɪmˈpɜ:rtənənt]

adj.

1) грубія́нскі, непачці́вы, наха́бна-задзі́рлівы; наха́бны

2) недарэ́чны, няслу́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)