значкі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто атрымаў, заслужыў права насіць які‑н. значок. Значкіст ГПА.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пары́к, ‑а, м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову. Насіць парык. Парык акцёра.

[Ад фр. perruque.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашта́р, ‑а, м.

Разм. Тое, што і паштальён. Амаль кожны дзень стаў паштар насіць Кулінцы пісьмы. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mítführen

vt насі́ць з сабо́й, мець пры сабе́

éine Wáffe ~ — насі́ць пры сабе́ збро́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Но́сцы ’сквапна’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, на базе спалучэння, што выражае інтэнсіўнасць дзеяння, тыпу + посны насіць (да насіць), параўн. наст. слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

húckepack

~ trágen* — разм. насі́ць на спі́не [на пагэ́ршках]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

апрана́ць

1. гл апрануць;

2. (насіць вопратку) ánziehen* vt, trágen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аднасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

1. Пранасіць пэўны час вопратку, абутак.

2. Скончыць, пакінуць насіць ранейшую вопратку, абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Насёбы ’які носяць кожны дзень, у якім працуюць; не святочны (пра адзенне)’ (докш., Янк. Мат.). Ад пасьба ’нашэнне’, назоўнік ад насіць ’насіць, апранаць’, літаральна ’для насьбы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dekoltować się

незак. насіць дэкальтэ; дэкальтавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)