ацялі́цца, ацеліцца; зак.

Нарадзіць, прывесці цяля. [Марыля:] — І рабая ж наша ўчора ацялілася. Цялушку прывяла... Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панагу́льваць

‘пасучыся, стаць тлустым, прыбавіць у вазе (панагульваць тлушч, тлушчу); гуляючы, набыць што-небудзь, нарадзіць дзяцей, не будучы замужам (панагульваць дзяцей); гуляючы, выйграць што-небудзь (панагульваць грошай)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панагу́льваю панагу́льваем
2-я ас. панагу́льваеш панагу́льваеце
3-я ас. панагу́львае панагу́льваюць
Прошлы час
м. панагу́льваў панагу́львалі
ж. панагу́львала
н. панагу́львала
Загадны лад
2-я ас. панагу́львай панагу́львайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панагу́льваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разрадзі́цца​II (нарадзіць, вызваліцца ад плоду) von éinem Kínde entbúnden wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радзі́ць, раджу́, ро́дзіш, ро́дзіць; зак. і незак.

1. каго-што. Тое, што і нарадзіць (нараджаць).

2. незак. Даваць ураджай, плады (аб глебе, раслінах).

Глеба родзіць добра.

Надта родзяць буракі.

|| незак. таксама раджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ву́родзіць ’нарадзіць (дзіця)’ (КСТ). Гл. радзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bring into the world

нарадзі́ць (на гэ́ты сьвет)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

calve

[kæv]

1.

v.i.

цялі́цца

2.

v.t.

нарадзі́ць (цялё)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gebären

* vt нарадзі́ць, раджа́ць

gebóren sein [wérden] — нарадзі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ На́радзень ’зародак (у яйцы)’ (Шпіл.). Ад нарадзіць, гл. радзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наро́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нарадзіць.

2. у знач. наз. наро́джаны, ‑ага, м.; наро́джаная, ‑ай, ж. Той (тая), хто нарадзіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)