мане́ўраны, -ая, -ае.

1. Які вядзецца з прымяненнем манеўра (у 1 знач.), без доўгачасовых умацаванняў.

Манеўраная вайна.

2. Здольны хутка мяняць напрамак руху.

М. крэйсер.

|| наз. мане́ўранасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вертыка́ль, ‑і, ж.

Прамая, напрамак якой супадае з напрамкам адвесу; вертыкальная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніцшэа́нства, ‑а, н.

Рэакцыйны філасофскі напрамак, які прапаведаваў крайні індывідуалізм, культ «звышчалавека».

[Ад імя нямецкага філосафа Ф. Ніцшэ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vector [ˈvektə] n.

1. math. ве́ктар

2. biol. перано́счык інфе́кцыі

3. mil. курс, напра́мак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

romanticism [rəʊˈmæntɪsɪzəm] n.

1. (таксама Romanticism) раманты́зм (напрамак у літаратуры і мастацтве)

2. раманты́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́тычкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Вызначыць напрамак тычкамі. Вытычкаваць лінію. Вытычкаваць шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канструктыві́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канструктывізму, канструктывістаў. Канструктывісцкі напрамак у літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ост, ‑у, М осце, м.

Спец.

1. Усход, усходні напрамак.

2. Усходні вецер.

[Ням. Ost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазітыві́зм, ‑у, м.

Напрамак у ідэалістычнай філасофіі і сацыялогіі, адна з разнавіднасцей агнастыцызму.

[Ад лац. positivus — дадатны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індывідуалісты́чны

1. индивидуалисти́ческий;

і. напра́мак у маста́цтве — индивидуалисти́ческое направле́ние в иску́сстве;

2. (проникнутый индивидуализмом) индивидуалисти́ческий, индивидуалисти́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)