Тайны намер, задума (часцей адмоўнага характару). Знаць намысел ворага — сіла: Тады не налучыць бяда.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аканава́ць ’абяцаць, намеціць (= мець намер)’ (Касп.), магчыма, праславянскі архаізм. Тады да прасл.kaniti: серб.-харв.ка́нити ’мець намер’, балг.каня, макед.кани ’тс’. Параўн. яшчэ балг.каня ’запрашаць, прапанаваць’ макед.кани ’тс’ (Мартынаў, SlW, 62). Бернекер (1, 561) супастаўляе з лац.cōnor ’мець намер, намагацца’. Супраць Вальдэ-Гофман, 1, 262. Параўн. таксама Покарны, 564. Скок (2, 34) звязвае з прасл.konati, konъ (гл. канец). Неверагодна. Гл. канькаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зламы́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае на мэце злы намер, што‑н. нядобрае. [Карызна] ведаў пра выпадкі, калі некаторыя зламысныя калгаснікі, у душы зацятыя ворагі калектывізацыі, рабілі ўсялякія штукі, абы не здаваць у калгас сва[ёй] жывёлы.Зарэцкі.
2.Уст. Які заключае ў сабе злы намер; злачынны. Зламысны ўчынак. Зламысная змова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
szaleńczy
шалёны;
szaleńczy pomysł — шалёны замер (намер)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
цаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., у каго-што.
1. Старацца папасці ў цэль.
Ц. снежкай у сябра.
2. Пападаць, трапляць.
Кулі метка цалялі ў мішэнь.
3.перан. Мець намер заняць якое-н. месца, пасаду (разм.).
Ц. у начальнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)