накі́даны

1. набро́санный, наки́данный;

2. намётанный;

3. набро́санный, наме́ченный;

1-3 см. накі́даць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наваро́чаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

1. Абярнуць, паваліць на бок вялікую колькасць чаго-н.

Буран наварочаў многа дрэў.

2. Накідаць у вялікай колькасці (разм.).

Н. кучу камення.

3. Наваліць чаго-н. без парадку.

Н. горы зямлі.

|| незак. наваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Наліць, накідаць і г. д. больш, чым трэба, звыш меры. Набухаць вады ў каструлю. Набухаць круп.

набуха́ць, ‑ае.

Незак. да набухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Набіра́нка ’посцілка (рознакаляровая)’ (Мат. Гом.). Ад набіраць (гл. браць у розных значэннях), у тым ліку і набіраць у ніт ’накідаць пражу ў ніт’ (ТС), што адлюстроўвае тэхналогію падрыхтоўкі да ткання посцілак названага тыпу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Настрамі́ць (настромі́ць) ’неакуратна налажыць, накідаць абы-як’ (ТС), настрамя́шыць ’скласці абы-як’ (клецк., Жыв. сл.), ’падняць, задраць’ (любан., Жыв. сл.), параўн. палес. настромля́ть вощи́ну ’насаджваць вашчыну на крыжавіну для прываблівання пчол’ (Анох.), укр. настроми́ти ’наткнуць’. Гл. стром, страмля́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hínwerfen

* vt кі́даць (куды-н.), накі́дваць, накіда́ць

éine Bemérkung ~ — зрабі́ць [уста́віць] заўва́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

надёргивать​II несов. (к надёрнуть) разг. накіда́ць, накі́дваць; (натягивать) наця́гваць;

надёргивать покрыва́ло накі́дваць пакрыва́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

intrude

[ɪnˈtru:d]

1.

v.i.

урыва́цца, прыхо́дзіць няпро́шаным ці нежада́ным, навя́звацца, уме́швацца

2.

v.t.

навя́зваць, накіда́ць (свае́ пагля́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наваро́чаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Павярнуць з боку на бок вялікую колькасць чаго‑н.

2. Абярнуць, перакуліць вялікую колькасць чаго‑н.

3. Разм. Наваліць, накідаць, нагрувасціць у вялікай колькасці. Там, дзе стаяла калісьці вартавая зямлянка, снарадамі наварочала цэлы пагорачак. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nawalić

зак.

1. наваліць; накідаць;

2. разм. падвесці; падмануць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)