эпіта́фія, -і, мн. -і, -фій, ж. (кніжн.).

1. Верш, напісаны ў сувязі з чыёй-н. смерцю.

Э. на смерць палкаводца.

2. Надмагільны надпіс.

Э. на магільнай пліце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. падпісаць.

2. Надпіс пад чым-н, над чым-н.

П. пад карцінай.

3. Прозвішча, напісанае ўласнаручна.

Паставіць п. і дату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

леге́нда², -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, леге́нд і -аў, ж. (спец.).

1. Сукупнасць умоўных знакаў і тлумачэнняў да карты, схемы, плана і пад.

2. Надпіс на манеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гравіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Зрабіць (надпіс, малюнак і пад.) гравіроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

epitaph

[ˈepɪtæf]

n.

эпіта́фія f., нагро́бны на́дпіс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

транспара́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да транспаранта; прызначаны для транспаранта. Транспарантны надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadpis, ~u

м. надпіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

субці́тр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Надпіс на крайняй частцы кадра кіно, які звычайна з’яўляецца скарочаным перакладам іншамоўнага дыялогу (або тэксту наогул) на мову, зразумелую гледачу.

|| прым. субці́травы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іерагліфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іерогліфа, выражаны пры дапамозе іерогліфаў. Іерагліфічнае пісьмо. Іерагліфічны надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dedykacja

ж. прысвячэнне; дароўны надпіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)