Малю́шчы ’набожны’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да маліць, маліцца (гл.). Аб суфіксе прыметніка гл. Бел. грам.₂, 307–308.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

religious

[rɪˈlɪdʒəs]

adj.

1) рэлігі́йны; набо́жны

2) мана́скі

3) Figur. ве́льмі стара́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fromm

a

1) набо́жны, пабо́жны

2) лаго́дны, рахма́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

devot

[-'vo:t]

a

1) адда́ны, пако́рны

2) ліслі́вы

3) набо́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gläubig

1.

a ве́руючы, набо́жны

2.

adv даве́рліва, легкаве́рна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

багамо́л, ‑а, м.

1. Набожны чалавек, які многа моліцца, ходзіць на багамолле. Нягледзячы на ранні час, па абодва бакі вуліцы стаялі на каленях багамолы, злажыўшы перад сабою рукі. Машара.

2. мн. (багамо́лы, ‑аў). Атрад драпежных насякомых паўднёвых краін.

[Назва дадзена па знешняму выгляду, які нагадвае позу чалавека ў час малення.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

боже́ственный

1. книжн. бо́скі; (божий) бо́жы; (религиозный) набо́жны, рэлігі́йны;

2. (прекрасный, бесподобный) разг. надзвыча́йны, чаро́ўны, цудо́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ханжа́

(тур. chadžy, ад ар. hadji = паломнік)

прытворна набожны або прытворна дабрадушны чалавек, крывадушнік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

religious [rɪˈlɪdʒəs] adj.

1. рэлігі́йны, які́ мае адно́сіны да рэлі́гіі;

a religious ceremony рэлігі́йны абра́д

2. набо́жны, ве́руючы;

a deeply religious person глыбо́ка ве́руючы чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nabożny

1. набожны, пабожны; рэлігійны;

2. поўны глыбокай пашаны (павагі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)