геліятроп назоўнік | мужчынскі род

  1. Садовая травяністая расліна з цёмна-ліловымі пахучымі кветкамі.

  2. Мінерал зялёнага колеру з чырвонымі крапінкамі, разнавіднасць халцэдону.

|| прыметнік: геліятропны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

агат назоўнік | мужчынскі род

Цвёрды, з слаямі рознай афарбоўкі мінерал, які выкарыстоўваецца для ўпрыгожанняў, дробных вырабаў і ў тэхніцы.

|| прыметнік: агатавы.

  • Агатавыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гранат​2 назоўнік | мужчынскі род

Мінерал класа сілікатаў; празрысты каштоўны камень, пераважна цёмна-чырвонага колеру.

|| прыметнік: гранатавы.

  • Г. бранзалет (з гранатамі).
  • Г. колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

берыл, ‑у, м.

Мінерал, алюмасілікат берылію; каштоўны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабрадор, ‑у, м.

Мінерал з групы палявых шпатаў.

[Ад геаграфічнай назвы Лабрадор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хальказін, ‑у, м.

Мінерал класа сульфідаў; медны бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызатыл, ‑у, м.

Мінерал, валакністая разнавіднасць серпенціну, змеевіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінавар назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Мінерал чырвонага колеру розных адценняў (сярністая ртуць), сыравіна для атрымання ртуці, а таксама фарба з гэтага мінералу.

|| прыметнік: кінаварны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

празем, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць кварцу светла-зялёнай афарбоўкі.

[Ад грэч. prasinos — светла-зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уранініт, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, бязводны вокісел урану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)