ага́т, -у, М ага́це, м.

Цвёрды мінерал, які складаецца са слаёў рознай афарбоўкі, выкарыстоўваецца для ўпрыгажэнняў, дробных вырабаў і ў тэхніцы.

|| прым. ага́тавы, -ая, -ае.

Агатавыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

беры́л, ‑у, м.

Мінерал, алюмасілікат берылію; каштоўны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабрадо́р, ‑у, м.

Мінерал з групы палявых шпатаў.

[Ад геаграфічнай назвы Лабрадор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хальказі́н, ‑у, м.

Мінерал класа сульфідаў; медны бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызаты́л, ‑у, м.

Мінерал, валакністая разнавіднасць серпенціну, змеевіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліятро́п, -у, м.

1. Садовая травяністая расліна сямейства бурачнікавых з ліловымі ці белымі пахучымі кветкамі.

2. Мінерал цёмна-зялёнага колеру з чырвонымі плямамі і палоскамі.

|| прым. геліятро́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пра́зем, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць кварцу светла-зялёнай афарбоўкі.

[Ад грэч. prasinos — светла-зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураніні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, бязводны вокісел урану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытры́н, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць горнага хрусталю жоўтага колеру.

[Лац. citrinus — лімонны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эшыні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Рэдкі мінерал чорнага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)