пуці́на, ‑ы, ж.

1. Спец. Сезон масавай лоўлі рыбы. Зімовая пуціна. □ Адкрытая вада, навігацыя, лоўля рыбы з адкрытай вады — для рыбака змяшчаецца ў адным ёмкім слове — пуціна. «Маладосць».

2. Паэт. Тое, што і пуцявіна. Люблю, не знаючы пуціны, Ісці праз лес, балота, гаць, Мінаць квяцістыя нізіны, Пад грушай ў полі спачываць. Жылка. Усе гэтыя мучанікі за праўду выклікалі здзіўленне і глыбокае спачуванне і з непераможнаю сілаю хілілі на тую цярністую пуціну пакуты, па якой ішлі яны. Колас. Кожны з вядучых пісьменнікаў ішоў тут — у залежнасці ад уласнага таленту — рознымі пуцінамі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vorbéi

adv (an D) мі́ма (каго-н.,чаго-н.)

~ sein — (пра)міна́ць

es ist ~! — (усё) ско́нчана!

~ ist ~! — што было́, то́е сплыло́!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flee

[fli:]

1.

v., fled, fleeing, v.i.

1) уцяка́ць

2) шука́ць рату́нку

3) ху́тка ляце́ць, не́сьціся

4) прахо́дзіць, пралята́ць

life had fled — жыцьцё праляце́ла; ху́тка міна́ць; спыня́цца; зьніка́ць

2.

v.t.

пазьбяга́ць, ухіля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уплыва́ть несов.

1. плы́сці, плыць; (выплывать) выплыва́ць; (отплывать) адплыва́ць; (сплывать) сплыва́ць; (заплывать) заплыва́ць;

2. перен. (проходить, миновать), разг. прахо́дзіць, міна́ць, сплыва́ць;

3. перен. (исчезать, расходоваться), разг. сплыва́ць, зніка́ць; см. уплы́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

минова́ть

1. сов. міну́ць, праміну́ць, абміну́ць; (окончиться) прайсці́, ско́нчыцца;

минова́ло ле́то міну́ла (прайшло́, ско́нчылася) ле́та;

опа́сность минова́ла небяспе́ка міну́ла;

2. несов. міна́ць, праміна́ць, абміна́ць; (оканчиваться) прахо́дзіць, канча́цца;

◊

мину́я подро́бности абміна́ючы падрабя́знасці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vorbéigehen

* vi (s)

1) (an D) прахо́дзіць мі́ма (каго-н., чаго-н.), праміна́ць; (bei D) зазірну́ць [зайсці́, загляну́ць] (да каго-н.)

3) прахо́дзіць, міна́ць (пра небяспеку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

upływać

upływa|ć

незак.

1. заканчвацца; канчацца; мінаць;

czas upływać — час канчаецца;

termin upływać pierwszego lipca — тэрмін заканчваецца першага ліпеня;

2. выцякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zanikać

zanika|ć

незак.

1. знікаць; прападаць; мінаць; адміраць;

2. атрафіравацца;

3. заміраць, заціхаць; затухаць; гаснуць;

głosy ~ają w dali — галасы заміраюць удалечыні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

избега́ть несов. пазбяга́ць (каго, чаго); уніка́ць (каго, чаго); (уклоняться) ухіля́цца (ад чаго); (обходить) абхо́дзіць, абыхо́дзіць, абміна́ць, міна́ць (каго, што);

избега́ть знако́мых пазбяга́ць знаёмых;

избега́ть неприя́тных разгово́ров пазбяга́ць непрые́мных размо́ў, ухіля́цца ад непрые́мных размо́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ooze

[u:z]

1.

v.

1) прасо́чвацца, сачы́цца

2) зьніка́ць, міна́ць

His courage oozed away as he waited — Адва́га ў яго́ зьніка́ла, паку́ль ён чака́ў

His strength oozed away — Сі́лы яго́ пакі́нулі

2.

n.

паво́льнае цячэ́ньне, прасо́чваньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)