przygrywka

ж.

1. уступ; прэлюдыя;

2. акампанемент; музычнае суправаджэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

туш​1

(ням. Tusch)

кароткае ўрачыстае музычнае прывітанне, якое выконваецца часцей за ўсё на духавых інструментах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

му́зыка ж. Musík f -; Tónkunst f - (музычнае мастацтва);

лёгкая му́зыка Unterháltungsmusik f -;

займа́цца му́зыкай Musík máchen;

пакла́сці на му́зыку vertónen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мело́дыя

(лац. melodia, ад гр. melodia = напеў, песня)

1) паслядоўнасць гукаў, якая ўтварае пэўнае музычнае адзінства;

2) музыкальнасць, меладычнасць (напр. м. верша).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аго́н

(гр. agon)

спаборніцтва, у тым ліку і музычнае (у спевах, ігры на кіфары), якое арганізоўвалася ў час урачыстых гульняў у Стараж. Грэцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вучы́лішча ср. учи́лище;

вае́ннае в. — вое́нное учи́лище;

вае́нна-марско́е в. — вое́нно-морско́е учи́лище;

музы́чнае в. — музыка́льное учи́лище;

педагагі́чнае в. — педагоги́ческое учи́лище;

прафесіяна́льна-тэхні́чнае в. — профессиона́льно-техни́ческое учи́лище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акампанеме́нт

(фр. accompagnement)

1) музычнае суправаджэнне спеваў, дэкламацыі або ігры на інструменце;

2) перан. падзеі, з’явы, якія ствараюць гукавы фон чаму-н. (напр. а. кананады).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АКАМПАНЕМЕ́НТ

(франц. accompagnement),

музычнае суправаджэнне. 1) Партыі аднаго ці некалькіх інструментаў або пеўчых галасоў у ансамблі, падпарадкаваныя гал., сольнай партыі.

2) Кампанент муз. тканіны, які выконвае функцыю суправаджэння (інтанацыйна-меладычнага, рытмічнага, гарманічнага). Адрозніваюць монафанічны і поліфанічны (гарманічны) акампанемент, якія ў працэсе развіцця муз. творчасці набылі разнастайныя формы.

3) Выкананне муз. суправаджэння.

І.Дз.Назіна.

т. 1, с. 184

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акамнанеме́нт

(фр. accompagnement)

1) музычнае суправаджэнне спеваў, дэкламацыі;

2) перан. падзеі, з’явы, якія ствараюць гукавы фон чаму-н. (напр. драмаць пад а. дажджу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мело́дыя, ‑і, ж.

1. Заканамерная паслядоўнасць гукаў, якая ўтварае пэўнае музычнае адзінства; напеў, матыў. Павольная, поўная велічнай гармоніі мелодыя гучыць у зале. Мележ. Слоў яшчэ не было — нараджалася адна мелодыя, але за ёй павінны былі з’явіцца і словы. Хадкевіч. Над рэчкай плыла мелодыя нейкай вельмі знаёмай песні. Асіпенка.

2. Музыкальнасць, меладычнасць. Мелодыя верша. □ І заснеш пад мелодыю слоў Сном аратага — ціхім, шчаслівым. Будзеш сніць аб прасторах палёў, Аб сваіх пазалочаных нівах. Тарас.

[Ад грэч. melōdia — напеў, песня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)