Разм. Раскудлачаны, растрапаны. Мокрая, з жоўтым лісцем у распатланых валасах і на боціках, .. [Паранька] бегла насустрач, трымаючы перад сабой загорнутае крысо ватоўкі.Ракітны.У дзверы кабінета віхурай уварвалася дзяўчо. Невысокае, загарэлае, з трошкі распатланымі валасамі.Сабаленка.// З раскудлачанымі, растрапанымі валасамі. Пачуўся грукат ног па сходах, і ў пакой уварваўся распатланы і страшны Віктар.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Увабраць у сябе, паглынуць. У нізінах на лузе жывым срэбрам паблісквае вада: зямля яшчэ яе ўсю не ўсмактала.Сабаленка.// Засмактаць. Гадзіну таму назад нас хацелі затрымаць у лесе нанач зыбучыя пяскі, якія патрапілі ўсмактаць у сябе колы машыны амаль дарэшты.Пестрак.Мокрая зямля ўсмактала ў сябе скрыню, і тая аніяк не паддавалася з месца.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
chicken[ˈtʃɪkɪn]n.
1. кураня́, куранё
2. птушаня́, птушанё
3. ку́рыца, кура́ціна (страва)
4.infml баязлі́вец, мо́края ку́рыца
♦
a chicken-and-egg situation/problem сітуа́цыя/прабле́ма, у яко́й ця́жка адро́зніць прычы́ну ад вы́ніку;
don’t count your chickens before they’re hatched кураня́т уво́сень лі́чаць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
watery
[ˈwɔtəri]
adj.
1) вадзяны́; мо́кры
watery soil — мо́края гле́ба
2) які́ пака́звае на дождж
a watery sky — не́ба, яко́е пака́звае на дождж
3) сьлязьлі́вы
watery eyes — во́чы, які́я сьлязя́цца
4) вадзяні́сты, рэ́дкі
watery soup — вадзяні́сты суп
•
- watery blue
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mould2[məʊld]v.BrE
1. адліва́ць у фо́рму, фармава́ць
2. рабі́ць па шабло́не
3. (into) ствара́ць, фармірава́ць, ператвара́ць;
mould public opinion фармірава́ць грама́дскую ду́мку;
mould smb.’s character фармірава́ць хара́ктар каго́-н.
4. абляга́ць;
Her wet dress moulded her slender figure.Мокрая сукенка аблягала яе стройную фігуру.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
варо́на, ‑ы, ж.
1. Птушка сямейства крумкачовых з чорна-шэрым або чорным апярэннем. Вароны на балоце — гаспадар на рабоце.Прыказка.
2.перан.Разм. Пра нерастаропнага, нехлямяжага чалавека.
•••
Белая варона — пра чалавека, які рэзка выдзяляецца чым‑н. сярод іншых.
Варон страляць (лавіць, лічыць)гл. страляць.
Варона загуменная — тое, што і варона (у 2 знач.).
Дурная варона (лаянк.) — пра чалавека, які нешта недагледзеў, не зразумеў, выявіў сваю нерастаропнасць.
(Як) мокрая варона — пра збянтэжанага, разгубленага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калату́ша, ‑ы, ж.
Разм.
1. Размешаная гразь. Зямля размякла і ператварылася ў ліпкую калатушу, з якой цяжка было выцягнуць ногі.Дудо.// Пра ўсякую негустую масу. На палях снегу амаль не было, толькі ў разорах ды ў канавах ляжала мокрая калатуша, падобная на аўсяны кісель.Грахоўскі.
2. Негустая страва з раскалочанай у вадзе ці ў малацэ мукі.
3. Бойка, калатня, вайна. [Багатыры] не пагадзіліся між сабою, кінулі свае народы, сялянства і рабочых у гэтую крывавую калатушу.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
целяпа́цца, ‑аецца; незак.
Разм.
1. Матляцца, будучы слаба прымацаваным або прымацаваным за адзін канец. Расшпілілася і целяпалася ззаду пражка ад камізэлькі.Скрыган.Трэцяя [жанчына] несла за плячыма мяшочак, які пры бегу целяпаўся і біў па спіне.Мележ.
2. Звісаць, шчыльна не прылягаючы (пра адзенне). Стракаты пінжак целяпаўся на вузкіх плячах.Хомчанка.Адна калошка ў штоніках у хлопчыка падкасана да калена, а другая, што целяпалася па назе, была мокрая і ў жоўтым пяску.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вадаце́ч
1. Крыніца, ручай, равок (Нас., Крыч., Слаўг.).
2. Вільготнае месца пад гарой, дзе з зямлі сочыцца вада (Лёзн.).
□ ур. Вадацеч (мокрая, крынічная мясціна) каля в. Любаны Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
гніль, ‑і, ж.
1. Што‑н. гнілое, сапсаванае гніеннем. Выразаць гніль у яблыку. □ Марыля ўлезла ў яму, наскрэбла .. кошык гразі з бульбяной гніллю.Брыль.// Гнілы пах, затхлае паветра. У падвале было цёмна, пахла гніллю.Новікаў.//перан. Пра што‑н. састарэлае, непрыгоднае, нездаровае. Гніль старога свету.
2. Цвіль, грыбок. Гніль лезла і вышэй, падтачыла падаконнік, — ён хістаўся пад локцямі ў Аркадзя.Пташнікаў.
3. Назва многіх грыбковых або бактэрыяльных хвароб у раслін. Чорная гніль морквы. Мокрая гніль бульбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)