охо́титься​II несов., прост. жада́ць, мець ахво́ту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

распаўсю́джанне ср. распростране́ние;

мець вялі́кае р. — име́ть большо́е распростране́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

падразумява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

Мець на ўвазе, дапускаць у думках, не выказваючы.

Што вы пад гэтым падразумяваеце?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

палі́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., па́ліцца; незак.

Пра печ: мець у сабе раскладзены агонь.

У кухні палілася пліта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спяка́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

1. гл. спячыся.

2. Мець здольнасць да спякання (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зака́лец, -льцу, м.

Сыры, недапечаны слой у хлебе каля ніжняй скарынкі.

◊

Мець закалец на каго (разм.) — затаіць злосць на каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зару́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (разм.).

Магчымасць атрымаць дапамогу, садзеянне ў якой-н. справе з боку каго-н.

Мець заручку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

а́лібі, нескл., н. (спец.).

Знаходжанне абвінавачанага ў момант, калі адбывалася злачынства, у іншым месцы як доказ невінаватасці ў злачынстве.

Мець а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

утрыма́нне², -я, н.

Забеспячэнне таго, хто не працуе (хворага, састарэлага, непаўналетняга і пад.) сродкамі, неабходнымі для існавання.

Мець на ўтрыманні дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мнагашлю́бнасць, -і, ж.

Форма афіцыйнага шлюбу, пры якой мужчына можа мець некалькі жонак, а жанчына — некалькі мужоў; палігамія.

|| прым. мнагашлю́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)