пап’е́-машэ́, нескл., н.

Папяровая маса, змешаная з клеем, гіпсам, з якой шляхам прасавання вырабляюць розныя прадметы.

Вырабы з п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пла́стыр, -у, м.

Наклееная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладваецца да ран, нарываў і пад.

|| прым. пла́стырны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рафінёр, -а, м.

Машына для раздрабнення і ачысткі грубых валакністых матэрыялаў у папяровай вытворчасці.

|| прым. рафінёрны, -ая, -ае.

Рафінёрная маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

напаўма́са, ‑ы, ж.

Спец. Маса валакна (з размяклай драўніны і іншай сыравіны), з якой шляхам далейшай перапрацоўкі атрымліваецца папяровая маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластма́са, ‑ы, ж.

Пластычная маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пюрэ́ нескл., н.

Ежа або прыправа да стравы з працёртай агародніны; наогул працёртая маса з фруктаў, ягад або агародніны.

Бульбяное п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

халва́, -ы́, ж.

Салодкі кандытарскі выраб у выглядзе спрасаванай масы з расцёртага сланечніку, арэхаў і пад.

|| прым. халво́вы, -ая, -ае.

Халвовая маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слізь, слі́зі, ж.

Цягучая і слізкая маса, якая выдзяляецца некаторымі клеткамі жывых арганізмаў, слізістымі залозамі.

|| прым. слі́зісты, -ая, -ае і слі́зевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цвердзь, -і, ж.

Уласцівасць і стан цвёрдага (у 2 знач.); цвёрдая маса, паверхня.

Дакачанае да пэўнай цвердзі кола.

Адчуць пад нагамі зямную ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

во́блака, -а, мн. во́блакі і абло́кі, -аў, н.

1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы.

Кучавыя воблакі.

2. перан., чаго. Суцэльная маса лёгкіх часцінак (пылу, дыму) у паветры.

В. пылу.

|| памянш. во́блачка, -а, мн. -і, -аў, н. і аблачы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. во́блачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

В. слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)