мініяцю́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мініяцюрнага (у 2 знач.); незвычайна малыя памеры каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смарга́нец, ‑нцу, м.

Расліна сямейства злакаў з каласкамі, сабранымі ў вялікія або малыя суквецці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міну́скулы, ‑аў; адз. мінускул, ‑а, м.

Спец. Малыя літары ў почырках старажытнай пісьменнасці; проціл. маюскулы.

[Лац. minusculus — вельмі малы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парцэлява́ць

(фр. parceller)

дзяліць зямлю на малыя ўчасткі, парцэлы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Су́кі ’малыя драўляныя санкі’ (Сл. рэг. лекс.). Гл. сука 2, сучка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парцэлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Падзяліць (дзяліць) на малыя ўчасткі, парцэлы. Парцэляваць зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуро́нік, ‑а, м.

Разм. Свавольнік, гарэза. Па вадзе шлёпаюць басанож малыя дуронікі, закасаўшы нагавіцы, задраўшы кашулі. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dice​2 [daɪs] v.

1. рэ́заць на малы́я ку́бікі (мяса, гародніну)

2. гуля́ць у ко́сці

♦

dice with death infml рызыкава́ць жыццём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэ́чкі́ Малыя азёрцы на балоце (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вы́пустак, ‑тка, м.

Разм. Аднагадовае цяля. Мае выпусткі-цялушкі, Як дзяўчаткі-весялушкі, А малыя бычаняты — Нібы тыя хлапчаняты. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)