Ісца́ ’стрыгучы лішай’ (Бяльк.), ’падскурны сверб падэшвы ці далоні’ (Нас., Касп.). Фанетычны варыянт асца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэрматаміко́зы

(ад дэрмата- + мікозы)

хваробы скуры (парша, стрыгучы лішай і інш.), якія выклікаюцца дэрматаміцэтамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

струп м мед, фізіял Schorf m -(e)s, -e; Grind m -(e)s, -e (тс лішай, кароста)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вітылі́га

(лац. vitiligo = лішай)

хранічнае захворванне чалавека, якое праяўляецца ва ўтварэнні на скуры бледных плям.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ге́рпес

(гр. herpes = лішай)

група інфекцыйных вірусных захворванняў, якія характарызуюцца высыпкай дробных пухіркоў на скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Пе́рхаўка ’шалушэнне (скуры)’ (глыб., ЛА, 3; Сл. ПЗБ). З Ίιерх, перхавы (параўн. польск. pjerch ’перхаць на галаве’, каш. рёгх ’лішай’, рус. разам, перх ’тс’). Да перхаць! (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мікраспары́я

(ад мікра- + спора)

заразная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл, выкліканая патагеннымі грыбамі; стрыгучы лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ліша́йнікі расліны ніжэйшага тыпу, якія складаюцца з грыба і водарасці, утвараючы адзін арганізм, Lichenes’ (ТСБМ; БелСЭ, 6). Навуковы тэрмін, запазычаны, відавочна, з рус. мовы. Да ліша́й, лі́ха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Fléchte

f -, -n

1) каса́ (з валасоў)

2) мед. ліша́й

3) бат. ліша́йнік

fréssende ~ — ваўча́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

псарыя́з

(н.-лац. psoriasis, ад гр. psoriao = пакутую на хваробу скуры)

хранічнае захворванне скуры, выкліканае парушэннем дзейнасці нервовай сістэмы; лускаваты лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)