gust

[gʌst]

n.

1) пары́ў ве́тру

2) рапто́ўны лі́вень

3) вы́бух гне́ву, сьме́ху, энтузія́зму

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ігнімбры́т

(ад лац. ignis = агонь + imber = лівень)

вулканічная горная парода са сплаўленых абломкаў лавы і попелу з лінзападобнымі ўключэннямі вулканічнага цёмнага шкла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

смертано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе, выклікае смерць (у 2 знач.). Смертаносны сок. Смертаносныя мікробы. □ [Алаіза] хоча зазірнуць у душу салдата, які пасылаў у натоўп смертаносныя кулі. Арабей. Недзе дождж прайшоў.. — Ды не той — Гаючы, жыватворны, А — атрутны, смертаносны лівень. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прало́й: нядзелю цэлую ішоў прапой (Янішчыц), пролай, пролий ’лівень’ (Сл. Брэс.), прарой ’тс’ (бяроз., Шатал.). Укр. пролій ’тс’. Дэрыват ад праліць < ліць з суф. т/ь, як прабіць: прабой і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ulewa

ж.

1. лівень, залева;

2. перан. лавіна;

ulewa propozycji — лавіна прапаноў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Guss

m -es, Güsse

1) ліццё, адлі́ўка

2) праліўны́ дождж, лі́вень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сагане́ць ’моцна ліць (пра дождж)’ (маст., Сл. рэг. лекс.). Відаць, рэгіянальны цюркізм; параўн. тур. saganak ’навальніца, лівень’. Аб магчымасці непасрэдных запазычанняў з мовы татар, якія жывуць на Беларусі, гл. Жураўскі, Лекс. тюрк., 93).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трапі́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тропікаў; размешчаны ў тропіках. Трапічная зона. Трапічныя краіны. // Уласцівы тропікам, пашыраны ў тропіках. Трапічныя хваробы. Трапічны лівень. Трапічная гарачыня. // Прызначаны для тропікаў. Трапічны шлем.

•••

Трапічны год гл. год.

трапі́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і тропавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пляву́жыць (плеву́жыць) ’моцна ліць (аб дажджы)’ (ТС), пляву́жыты ’ісці — аб праліўным дажджы і мокрым снезе’ (Клім.), У выніку кантамінацыі лексем ⁺злева, залева ’лівень’ і пля́га, пля́жыць (гл.). Магчыма, тут крыюцца больш старажытныя генетычныя сувязі, параўн. літ. pliaũpti ’ісці (аб моцным дажджы)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трапі́чны

(гр. tropikos = паваротны)

1) які мае адносіны да тропікаў, размешчаны ў тропіках (напр. т. зона);

2) уласцівы тропікам, пашыраны ў тропіках (напр. т. лівень);

3) гарачы, спякотны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)