касмана́ўт, ‑а, М ‑наўце, м.

Удзельнік палёту ў космас. Лётчык Ю.А. Гагарын — першы касманаўт. Будучыя касманаўты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Малотнік ’малацьбіт’ (карм., Мат. Гом.). Укр. моло́тник ’тс’, ст.-рус. молотникъ ’малатабоец’, польск. młotnik ’каваль’. Да малаціць (гл.). Суфікс ‑нік далучаецца да асновы дзеяслова без суфіксальнай галоснай (як лётчык, польск. lotnik ’лётчык’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pilot​1 [ˈpaɪlət] n.

1. піло́т, лётчык

2. ло́цман;

a pilot boat ло́цманскі ка́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Versúchsflieger

m -s, - лётчык-выпрабава́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flíeger

m -s, - лётчык, піло́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flúgzeugführer

m -s, - піло́т, лётчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ас, ‑а; Р мн. асаў; м.

Лётчык-знішчальнік, які выдатна авалодаў лётным і баявым майстэрствам, майстар паветранага бою.

[Фр. as — туз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассява́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны, прыстасаваны для рассявання. Пакуль калгаснікі запаўнялі бак рассявальнага апарата, лётчык праводзіў інструктаж сігнальшчыкаў. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авія́тар

(фр. aviateur)

той, хто займаецца лётнай справай, лётчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

піло́т

(фр. pilote)

той, хто кіруе лятальным апаратам; лётчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)