інгаля́цыя, -і, ж.

Лячэнне ўдыханнем лекавых рэчываў (у выглядзе пары, газаў, распыленых вадкасцей).

Назначыць інгаляцыю.

|| прым. інгаляцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тэрапі́я ‘лячэнне ўнутраных хвароб’ (ТСБМ), тэра́пія ‘тс’ (Некр. і Байк., Ласт.). Хутчэй непасрэдна з новалац. therapeia, дзе з грэч. θεραπεία ‘догляд, лячэнне’ або праз польск. terapja ‘лячэнне, майстэрства лячэння’ (ЕСУМ, 5, 349).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гінекало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае анатама-фізіялагічныя асаблівасці жаночага арганізма, жаночыя хваробы і іх лячэнне.

|| прым. гінекалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумысалячэ́нне, ‑я, н.

Лячэнне кумысам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leczenie

н. лячэнне;

leczenie ambulatoryjne — амбулаторнае лячэнне;

leczenie zapobiegawcze — прафілактычнае лячэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

radiotherapy [ˌreɪdiəʊˈθerəpi] n. med. радыeтэра пі́я; лячэ́нне іанізава́ным апраме́ньваннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вылячэ́нне, -я, н.

1. Тое, што і лячэнне (афіц.).

Быць на вылячэнні ў шпіталі.

2. Тое, што і выздараўленне.

Поўнае в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубалячэ́нне, ‑я, н.

Лячэнне зубных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліятэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне сонечнымі праменямі.

[Ад грэч. hēlios — сонца і therapéia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрматэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Лячэнне цяплом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)