ärztlich

a медыцы́нскі, ле́карскі

~ behándeln — лячы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вымаўля́ць ’замаўляць, лячыць замоваю’ (Бяльк.). Гл. замаўляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прылячы́ць ’вылячыць’ (б.-каш., ГЧ). Да лячыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sick​1 [sɪk] n.

1. the sick хво́рыя;

heal the sick лячы́ць хво́рых

2. infml пры́ступ вані́таў, рво́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

medicate

[ˈmedɪkeɪt]

v.t.

1) лячы́ць ле́камі

2) насыча́ць ле́кам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лячы́цца, лячуся, лечышся, лечыцца; незак.

1. Прымаць лекі, лячэбныя працэдуры ад якой‑н. хваробы. Базыль папрасіў Кацярыну паглядзець гаспадарку, пакуль ён будзе лячыцца. Нікановіч.

2. Зал. да лячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валхві́ць ’лячыць’ (Пал.); ’песціць, цацкацца’ (Юрч.). Другое значэнне метафарычнае. Валхвіць ’лячыць’ да волхв ’знахар’, параўн. рус. волхвовать, волшить, волшебничать, волшебствовать ’знахарыць, загаварваць’. Параўн. семантычныя суадносіны варажыць і урач (гл. Коген, Запіскі, 191). Гл. таксама Вайян, RÉS, 1961, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

akupunktíeren

vt лячы́ць з дапамо́гай уко́лвання іго́лкамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыхварну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Тое, што і прыхварэць. — Што яму зробіцца, твайму дзіцяці? Мала што там прыхварнула — паправіцца. Крапіва. [Пятрок] прыхварнуў трохі, дык задарма павезлі лячыць на цёплыя воды... Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санато́рый

(п.-лац. sanatorius = які вылечвае, ад лац. sanare = лячыць)

лячэбна-прафілактычная ўстанова курортнага тыпу для лячэння і адпачынку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)