Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вымаўля́ць ’замаўляць, лячыць замоваю’ (Бяльк.). Гл. замаўляць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прылячы́ць ’вылячыць’ (б.-каш., ГЧ). Да лячыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sick1[sɪk]n.
1. the sick хво́рыя;
heal the sickлячы́ць хво́рых
2.infml пры́ступ вані́таў, рво́та
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
medicate
[ˈmedɪkeɪt]
v.t.
1) лячы́ць ле́камі
2) насыча́ць ле́кам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лячы́цца, лячуся, лечышся, лечыцца; незак.
1. Прымаць лекі, лячэбныя працэдуры ад якой‑н. хваробы. Базыль папрасіў Кацярыну паглядзець гаспадарку, пакуль ён будзе лячыцца.Нікановіч.
2.Зал.далячыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Валхві́ць ’лячыць’ (Пал.); ’песціць, цацкацца’ (Юрч.). Другое значэнне метафарычнае. Валхвіць ’лячыць’ да волхв ’знахар’, параўн. рус.волхвовать, волшить, волшебничать, волшебствовать ’знахарыць, загаварваць’. Параўн. семантычныя суадносіны варажыць і урач (гл. Коген, Запіскі, 191). Гл. таксама Вайян, RÉS, 1961, 144.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
akupunktíeren
vtлячы́ць з дапамо́гай уко́лвання іго́лкамі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прыхварну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм. Тое, што і прыхварэць. — Што яму зробіцца, твайму дзіцяці? Мала што там прыхварнула — паправіцца.Крапіва.[Пятрок] прыхварнуў трохі, дык задарма павезлі лячыць на цёплыя воды...Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэпт, -у, М -пце, м.
1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.
Гаварыць шэптам.
2.перан. Ціхі, невыразны шум, шапаценне, цурчанне і пад.