Verbum

сасле́пу, прысл.

Тое, што і сослепу. Ледзь не зайшоўся ў крыку начальнік паліцыі выстраліў саслепу. Лынькоў.

сахары́на, ‑ы, ж.

Тое, што і сахарын. Сора Гілерава не носіць болей сахарыны па вёсках. Лынькоў.

скарастрэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікую скарастрэльнасць. Білі скарастрэльныя гарматы, захліпаліся кулямёты на вежах бронецягніка. Лынькоў.

склеро́зны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і склератычны. Генерал барабаніў даўгімі, склерознымі пальцамі па борце машыны. Лынькоў.

віхля́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які хістаецца з боку ў бок (пра чалавека і яго рухі). Ён [сведка] сапраўды ішоў нейкай няўпэўненай віхлястай паходкай і нібы прынюхваўся да таго, што адбывалася ў зале. Лынькоў.

2. Звілісты, пакручасты. Віхлястыя сцежкі. □ Паглыбляліся, выпростваліся віхлястыя і ленаватыя рачулкі. Лынькоў.

не́калькі, ‑іх, ліч. неазначальна-кольк.

Некаторая, няпэўная, невялікая колькасць. Тут [у лесе] было некалькі дзесяткаў сялян з сем’ямі. Лынькоў.

паначы́, прысл.

Разм. Тое, што і поначы. [Сяляне:] — Што вы за людзі? Чаго паначы швэндаецеся па лесе? Лынькоў.

пасціра́цца, ‑аецца; зак.

Сцерціся — пра ўсё, многае. Пасціраліся і абцёрліся вуглы ў гармоні, ахрыплі галасы некаторыя. Лынькоў.

паўсо́тні, ж.

Палавіна сотні, пяцьдзесят. Чалавек з паўсотні сялян завіхаліся з лапатамі, з граблямі, з мётламі. Лынькоў.

пе́рсцень, ‑я, м.

Пярсцёнак з каштоўным каменем. Чорны персцень на пальцы цьмяна пабліскваў пры свеце газоўкі. Лынькоў.