medikamentös

a медыкаменто́зны, ле́кавы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

medizinál

a ле́кавы, медыцы́нскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

антыпіры́н, ‑у, м.

Лекавы сродак, які заспакойвае боль і зніжае тэмпературу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаверы́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які супакойвае боль і расшырае сасуды.

[Ад лац. papaver — мак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзерпі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат для лячэння гіпертаніі і псіхічных захворванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытрамо́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры галаўных болях, неўралгіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеніцылі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, антыбіётык, прыгатаваны з некаторых відаў грыбковай цвілі.

[Лац. penicillum — мяцёлка, гронка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэптацы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Лекавы сродак, які выкарыстоўваецца пры стрэптакокавых захворваннях.

[Ад слова стрэпта (кок) і лац. caedere — забіваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфідзі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які ўжываецца пры лячэнні захворванняў, выкліканых кокамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транквіліза́тар, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які знімае нервовае ўзбуджэнне, пачуццё трывогі, страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)