(ням. Lipsi, ад Lipsia = лацінская назва Лейпцыга)
сучасны бальны танец з сінкапіраванымі акцэнтамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
альбарутэ́ніка
(н.-лац. albaruthenica, ад лац. alba = белая + с.-лац. Ruthenia = Русь)
лацінская назва беларусазнаўства.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
га́фній
(н.-лац. hafnium, ад Hafnia = лацінская назва Капенгагена)
хімічны элемент, серабрыста-шэры метал, спадарожнік цырконію.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Latin
[ˈlætən]1.
n.
лаці́нская мо́ва, лаці́на f.
2.
adj.
1) лаці́нскі
Latin peoples — рама́нскія наро́ды
2) ры́ма-каталі́цкі
3) лаці́наамэрыка́нскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Крушы́на ’дрэва або куст сямейства крушынавых’ (ТСБМ, Шат., Сержп. Пр., Бяльк., Касп., Сцяшк., Дэмб. 1, Мат.). Укр.крушина, рус.крушина ’тс’, серб.-харв.кру̀шина ’тс’, польск.kruszyna, чэш.krušina, славац.krušina ’тс’. Прасл.krušina да kruxъ ’ломкі, крохкі’, што адпавядае крохкасці расліны. Адсюль яе лацінская назва Frangula ад frangere ’ламацца, крышыцца’ (Слаўскі, 3, 185).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Latéin
n -s лаці́на, лаці́нская мо́ва
◊ mit séinem ~ zu Énde sein — быць у тупіку́; не ве́даць, што рабі́ць дале́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гідраге́н
(н.-лац. hydrogenium, ад гр. hydor = вада + genos = паходжанне)
лацінская назва вадароду, калі ён удзельнічае ў хімічных працэсах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
картузія́нцы
(лац. carthusiani, ад Carthusia = лацінская назва даліны Шартрэз у Францыі)
члены манаскага ордэна, заснаванага ў 11 ст. у Францыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
аксіге́н, аксіге́ніум
(лац. oxygenium, ад гр. oksys = кіслы + genos = нараджэнне)
лацінская назва кіслароду, якая ўжываецца ў назвах яго злучэнняў, працэсаў з яго ўдзелам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ты́нфа ‘сярэбраная манета, роўная 15 кап.’, памянш. ты́нфік (Нас.), тынхвік ‘15 кап. серабром’ (Шымк. Собр.), ст.-бел.тынфъ, тинфъ ‘сярэбраная манета вартасцю 18 грошаў’ (1688 г., ГСБМ). Запазычана са ст.-польск.tynf, tymf — манета, што атрымала назву ад імя манетчыка Андрэя Тымфы (ням.Tümpe, Брукнер, 589), фіксуецца з 1691 г. (Булыка, Выбр. пр., 181), паралельная лацінская назва манеты tynfus, мн. л. tynf засведчана ў кнізе Гарадзенскага земскага суда ў 1714 г., дзе прыраўноўвалася да 38 грошаў (Жлутка, 340).