кітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Замазваць кітам. Кітаваць вокны. □ — Кіт у нас ёсць, — сказаў Іван, — Тата якраз нядаўна кітаваў шыбы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wieloryb

м. заал. кіт (Balaena)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

whale​1 [weɪl] n. кіт;

a bull whale кіт-саме́ц;

a cow whale са́мка кіта́

♦

have a whale of a time infml ба́віцца, весялі́цца;

a whale for work заўзя́ты працаўні́к;

a whale of a fellow выда́тны хло́пец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цвічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да цвік; невялікі цвік. Невядомы злачынец, відаць, адкалупаў кіт, падаставаў цвічкі, якія трымалі шкло, выняў шыбу і, прасунуўшы руку ўсярэдзіну, адшчапіў кручок. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сіцюй (кіт. тэатр) 5/610

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зуба́ты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі зубамі. — Юрка-а-а! — Акцызнік крычыць і крэкча, падымаючыся з-пад плота, усміхаецца нечага на ўвесь зубаты рот. Пташнікаў. // Які мае зубы. Зубаты кіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wal

m -(e)s, -e заал. кіт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wálfisch

m -(e)s, -e заал. кіт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БЛЮВА́Л,

гл. Блакітны кіт.

т. 3, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зуба́ты

1. (с большими зубами) зуба́стый;

2. (имеющий зубы) зуба́тый;

з. кіт — зуба́тый кит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)