зуба́ты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі зубамі. — Юрка-а-а! — Акцызнік крычыць і крэкча, падымаючыся з-пад плота, усміхаецца нечага на ўвесь зубаты рот. Пташнікаў. // Які мае зубы. Зубаты кіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wal

m -(e)s, -e заал. кіт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wálfisch

m -(e)s, -e заал. кіт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зуба́ты

1. (с большими зубами) зуба́стый;

2. (имеющий зубы) зуба́тый;

з. кіт — зуба́тый кит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасы́пацца, ‑плецца; зак.

Пачаць сыпацца. Шыбы зазвінелі, а з некаторых пасыпаўся кіт. Колас. Зноў зазвінеў смех, пасыпаліся жарты. Няхай.

•••

Аж іскры з вачэй пасыпаліся гл. іскра.

пасыпа́цца, ‑а́ецца; незак.

Зал. да пасыпа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kitt

m -(e)s, -e кіт, зама́зка; шпаклёўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Абкіто́ваны ’замазаны кітам’, абкітаванне (Нас., Бяльк.), абкітоўка (Бяльк.) праз кітаваць ад кіт (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

размя́ць сов.

1. размя́ть;

р. кіт — размя́ть зама́зку;

2. разг. размя́ть, промя́ть;

р. но́гі — размя́ть (промя́ть) но́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушу́

(кіт. wushu)

традыцыйная кітайская аздараўленчая і спартыўная гімнастыка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Варажбі́т ’чараўнік’ (Гарэц., КЭС, Яруш.), варажбітка ’чараўніца’ (Шн., 2, Яруш., Сцяшк. МГ). Да варажба (як барацьба > барацьбіт). Аб суфіксацыі гл. Кіт., SSlav., 2, 1956, 365–371.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)