слабакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае невялікую колькасць кіслаты. Слабакіслая глеба. Слабакіслы торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урада́н, ‑у, м.

Лекавы сродак, які садзейнічае выдзяленню з арганізма мачавой кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэ́сны, -ая, -ае.

1. Без солі або з недастатковай колькасцю солі (ці кіслаты, вастрыні).

Прэсная вада.

Прэсная страва.

2. перан. Пазбаўлены жывасці, займальнасці, нецікавы, сумны (разм.).

Прэсныя жарты.

|| наз. прэ́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кісло́тнасць, ‑і, ж.

Ступень змяшчэння кіслаты (у 2 знач.). Кіслотнасць глебы. Кіслотнасць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сернакісло́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сернай кіслаты, яе вытворчасці. Сернакіслотны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́ты, ‑аў; адз. сульфіт, ‑у, М ‑фіце, м.

Солі сярністай кіслаты. Сульфіт натрыю.

[Ад лац. sulphur — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыясульфа́ты, ‑аў; адз. тыясульфат, ‑у, М ‑фаце, м.

Солі тыясернай кіслаты. Тыясульфат натрыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлара́ты, ‑аў; адз. хларат, ‑у, М ‑раце, м.

Солі хларнаватай кіслаты. Хларат калію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыяні́ды, ‑аў; адз. цыянід, ‑у, М ‑дзе, м.

Солі цыяніставадароднай, або сінільнай, кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлары́ды, -аў, адз. хлары́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

1. Злучэнні хлору з іншымі элементамі.

Хларыд натрыю.

2. Мінералы, солі салянай кіслаты, якія шырока выкарыстоўваюцца ў хімічнай і харчовай прамысловасці.

|| прым. хлары́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)