бязводны прыметнік

  1. Пазбаўлены вады, вільгаці.

    • Бязводная пустыня.

  2. Які не мае ў сваім саставе вады (спецыяльны тэрмін).

    • Бязводная кіслата.

|| назоўнік: бязводнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фоліевы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: фоліевая кіслага гл. кіслата.

[Ад лац. folium — ліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nitric [ˈnaɪtrɪk]adj. chem. азо́тны;

nitric acid азо́тная кіслата́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фо́ліевы: ~вая кіслата́ фо́лиевая кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рибонуклеи́новый / рибонуклеи́новая кислота́ рыбануклеі́навая кіслата́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

карболка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Разм. Карболавая кіслата. Дэзінфіцыраваць карболкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумысны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кумысу. Кумысная кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пальміцінавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пальміціну. Пальміцінавая кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурашка назоўнік | жаночы род

Невялікае перапончатакрылае насякомае, якое жыве вялікімі згуртаваннямі.

  • Мурашкі па спіне (скуры) бегаюць (размоўнае) — аб адчуванні дрыжыкаў ад сцюжы, страху.

|| прыметнік: мурашыны.

  • М. курган.
  • Мурашыная працавітасць (надзвычай вялікая).
  • Мурашыная кіслата (кіслата, якая ўтрымліваецца ў ігліцы, крапіве, едкіх выдзяленнях мурашак і пчол).
  • М. спірт (сумесь мурашынай кіслаты са спіртам і вадой).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цыянавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да вытворных цыяну. Цыянавая кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)