cinema [ˈsɪnəmə] n. кіно́; кінатэа́тр;

go to the cinema хадзі́ць у кіно́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вариокино́ (вариоскопи́ческое кино́) варыякіно́ (варыяскапі́чнае кіно́) нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стереокино́ (стереоскопи́ческое кино́) стэрэакіно́ нескл., ср. (стэрэаскапі́чнае кіно́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіназна́ўства, -а, н.

Навука, якая даследуе кіно як мастацтва, сродак асветы і інфармацыі.

|| прым. кіназна́ўчы, -ая, -ае.

К. факультэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фае́, нескл., н.

Памяшканне ў тэатры, кіно, клубе і пад. для адпачынку гледачоў у час антрактаў ці перад пачаткам спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэрэакіно́, нескл., н.

Стэрэаскапічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіно́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік кінематаграфіі.

2. Аматар хадзіць у кіно.

|| ж. кіно́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сінхраніза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Механізм, які забяспечвае сінхроннае дзеянне чаго-н.

С. гуку і відарыса (у кіно, тэлебачанні).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.

2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варыякіно́, нескл., н.

Спец. Варыяскапічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)