астра́льны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Звязаны з праблемамі светабудовы, жыцця, смерці, лёсу, узаемадзеяння Космасу і Зямлі, боскім пачаткам.

А. культ.

2. Зорны.

А. свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ніцшэа́нства, ‑а, н.

Рэакцыйны філасофскі напрамак, які прапаведаваў крайні індывідуалізм, культ «звышчалавека».

[Ад імя нямецкага філосафа Ф. Ніцшэ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cult

[kʌlt]

n.

культ -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cult [kʌlt] n.

1. культ

2. сляпо́е паклане́нне, абагаўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

religion [rɪˈlɪdʒən] n.

1. рэлі́гія; веравызна́нне;

the Christian religion хрысція́нства.

2. культ, святы́ня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ánbetung

f -, -en паклане́нне, культ, абагатварэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

астра́льны

(лац. astralis)

зорны (напр. а. свет);

а. культ — культ пакланення нябесным свяцілам у старажытных егіпцян і іншых парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сатані́зм, ‑у, м.

1. Культ сатаны.

2. У літаратуры рамантызму і дэкадэнцтва — услаўленне злых сіл таго свету, пакланенне ім.

3. Уласцівасці, якія прыпісваюцца сатане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Persónenkult

m -(e)s, -e культ асо́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сінтаі́зм, ‑у, м.

Пашыраная ў Японіі рэлігія, у аснове якой ляжыць культ прыроды і продкаў і якая з цягам часу пабыла форму абагаўлення імператарскай дынастыі.

[Ад япон. сінта — шлях багоў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)