хіні́н, ‑у, м.

Белы крышталічны горкі на смак парашок, які атрымліваецца з кары хіннага дрэва і выкарыстоўваецца ў медыцыне для лячэння малярыі і ў акушэрскай практыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crystalline

[ˈkrɪstələn]

adj.

1) крышта́лічны (напр. паро́да)

2) крышта́льны

3) сьве́тлы, чы́сты, празры́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крышталёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і крышталічны. Крышталёвая будова рэчыва.

2. Тое, што і крыштальны (у 2 знач.). Кліча ў школу крышталёвы ранак, Дзень прыводзіць песенных гасцей. Ліхадзіеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафіна́д

(фр. raffinade, ад raffiner)

ачышчаны крышталічны цукар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Беларуская антэкліза 12/15, гл. Беларускі крышталічны масіў

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АЛЮМАГЕ́ЛЬ,

аморфны высокасітаваты аксід алюмінію Al2O3. Хутка паглынае вільгаць, не раствараецца і не набракае ў вадзе і арган. растваральніках. Атрымліваецца абязводжваннем гідраксіду алюмінію. Адсарбент для сушкі газаў, ачысткі вады, асвятлення раствораў у цукр. вытв-сці; улоўнік растваральнікаў, каталізатар. Алюмагелем наз. таксама любы (у т. л. крышталічны) Al2O3.

т. 1, с. 290

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ля́піс

(лац. lapis = камень)

азотнакіслае серабро, крышталічны парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бензанафто́л

(ад бензол + нафтол)

арганічнае злучэнне, белы крышталічны парашок; выкарыстоўваецца як дэзінфіцыруючы прэпарат пры захворванні органаў стрававання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акрыламі́д

(ад акрыл + амід)

арганічнае злучэнне, амід акрылавай кіслаты, цвёрды бясколерны крышталічны прадукт, які выкарыстоўваецца для сінтэзу супалімераў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ацэтылхалі́н

(ад ацэтыл + халін)

арганічнае злучэнне, воцатнакіслы эфір халіну, бясколерны крышталічны прадукт, выкарыстоўваецца ў медыцыне як медыятар 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)