круце́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. круты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злом, -у, м.

1. Месца пералому, разлому.

2. Круты паварот.

З. ракі.

◊

На злом галавы (разм.) — тое, што і на скрут галавы (гл. скрут).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stromy

круты, стромкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

З норавам — упарты, наравісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нра́вный разг. з но́равам, нараві́сты; (крутой) круты́; (суровый) суро́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. абарваць¹, абарвацца.

2. Месца, дзе што-н. абарвана.

А. лініі.

3. Круты схіл, адкос берага ракі.

Скочыць з абрыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hairpin bend [ˌheəpɪnˈbend] n. BrE круты́ паваро́т даро́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

urwisty

абрывісты, круты, стромы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábschüssig

a стро́мкі, абры́вісты, круты́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ланса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

У спорце — круты і высокі скачок верхавога каня.

[Фр. lançade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)