зрашчэ́нне, -я, н.

1. гл. зрасціся.

2. Месца, на якім адбылося злучэнне, зрастанне чаго-н.

З. косці пасля пералому.

○

Фразеалагічнае зрашчэнне — устойлівы выраз, які складаецца з некалькіх слоў, што выражаюць адно паняцце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэ́рап, -а, мн. чарапы́, чарапо́ў, м.

1. Косці, якія ўтвараюць цвёрдую аснову галавы ў пазваночных.

Траўма чэрапа.

2. часцей мн. Абломак, аскепак разбітага глінянага, шклянога і пад. посуду.

|| прым. чарапны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадплюснявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да перадплюсны. Перадплюснявыя косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэпа́н, ‑а, м.

Спец. Інструмент для свідравання косці пры трэпанацыі.

[Фр. trépan з грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

würfeln

vi гуля́ць у ко́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сосцеви́дный соскападо́бны;

сосцеви́дный отро́сток висо́чной кости́ анат. соскападо́бны адро́стак скро́невай ко́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да косці (у 1 знач.). Касцявая тканка. Касцявое рэчыва. // Прыгатаваны з косці, касцей. Касцявы клей. Касцявая мука.

•••

Касцявы мазоль гл. мазоль.

Касцявы мозг гл. мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранзале́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м. і бранзале́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з металу, косці і пад., якое носяць на запясці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Частка шкілета чалавека і жывёлін — касцявы пояс, які апіраецца на ніжнія (у жывёлін — на заднія) канечнасці і з’яўляецца апорай для пазваночніка.

|| прым. та́завы, -ая, -ае.

Тазавыя косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазраста́цца, ‑аецца; зак.

Зрасціся пры пераломах — пра многае. Паламаныя косці пазрасталіся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)