цэнтр,

сярэдзіна чаго-небудзь; буйны населены пункт; месца сканцэнтравання; дэталь у выглядзе стальнога корпуса.

т. 17, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штэ́вень

(гал. steven)

частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fähnrich

m -s, -e вайск. фе́нрых (выпускнік кадэцкага корпуса, кандыдат у афіцэры – Германія)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пара́бала ’лінія перасячэння круглага конуса плоскасцю, паралельнай якой-небудзь датычнай плоскасці гэтага корпуса’ (ТСБМ). Ст.-бел. парабола ’прытча, алегорыя’, 1517 г. < ст.-польск. parabola < сяр.-лац. parabola ад грэч. παραβολή (Булыка, Лекс. запазыч., 163). Сучаснае бел. слова з рус. пара́бола (Крукоўскі, Уплыў, 90), якое ўзыходзіць да той жа лац. крыніцы (Фасмер, 3, 203).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шпа́цыя, ‑і, ж.

1. У друкарскай справе — металічны брусочак, які прымяняецца пры ручным наборы для запаўнення прабелаў паміж словамі, для павелічэння адлегласці паміж словамі, утварэння абзаца і пад.

2. У суднабудаванні — адлегласць паміж суседнімі бэлькамі набору корпуса судна.

[Ад лац. spatium — прастора, прамежак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадэ́т

(фр. cadet)

выхаванец сярэдняй ваенна-навучальнай установы (кадэцкага корпуса) у Расійскай імперыі (1732—1917 гг).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шырстрэ́к

(англ. sheer-strake, ад sheer = крывізна борта + strake = пояс)

верхні пояс бартавой абшыўкі корпуса судна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

павукападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які падобны на павука. Раптам Лёшка схапіў кавалак дошкі, што ляжала на пліце каля рабрыстага, павукападобнага корпуса, хутка і ёмка, аж зайздрасць брала, пачаў стругаць рубанкам. Мыслівец.

2. у знач. наз. павукападо́бныя, ‑ых. Назва класа членістаногіх жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стры́нгер

(англ. stringer)

падоўжны брус цвёрдай абшыўкі корпуса судна або самалёта, які з’яўляецца апорай і надае ўстойлівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жва́ка-га́лс

(гал. zwak-hals)

прымацаваны да корпуса судна кавалак ланцуга з круком, да якога прымацоўваецца якарны ланцуг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)