Скачо́к ‘конік (насякомае)’ (Мат. Маг., Шымк. Собр.), ‘жук-дрывасек’ (Бяльк.). Да скакаць (гл.), самастойныя ўтварэнні ў розных славянскіх мовах: рус.пск.скачо́к ‘конік’, балг.самак.скачо́к ‘тс’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Héuschrecke
f -, -n
1) саранча́
2) ко́нік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
круць, выкл.узнач.вык.
Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў крутнуць і крутнуцца. Конік той круць назад ды дай бог ногі.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
hobby horse[ˈhɒbihɔ:s]n.
1.ко́нік (дзіцячая цацка)
2. канёк, захапле́нне;
get on one’s hobby horse гавары́ць на сваю́ ўлюбёную тэ́му
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Schrécke
f -, -n заал.
1) ко́нік
2) саранча́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Сыса́к ’цяля, якое яшчэ ссе цыцку’ (Сцяшк. Сл.; беласт., Сл. ПЗБ). Вытворнае ад сысаць, ссаць. Няясныя адносіны да польск.дыял.sisiak ’конік (у дзіцячай мове)’, каш.sisk ’малады конік, жарабя (пяшчотная назва)’, якія Борысь (SEK, 3, 272) узводзіць да падзыўных слоў si! sis!, параўн. сі́-і-і.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́брыкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр.да выбрыкваць (у 1 знач.). Адзін худы, кашлаты конік бесперастанку цягаўся па поплаве — то кусане каго-небудзь, то заразліва выбрыкне.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наўгало́п, прысл.
Наўскач, галопам; вельмі хутка. Конь узвіўся на дыбы, пераскочыў лужыну і памчаў наўгалоп.Сіняўскі.Невялікі дарашаваты конік стараўся з усіх сіл і імчаў наўгалоп.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скаці́на, ‑ы, ж.
Разм.
1.зб. Чатырохногая сельскагаспадарчая жывёла. Пасвіць скаціну. □ Ужо дамоў пастух скаціну гнаў.А. Александровіч.Уся вёска ў пушчы, там і каровы, уся дробная скаціна, коні, адзежа і ўсё дабро...Нікановіч./ Адна такая жывёліна. Раман злёгку, з любасцю патрапаў па шыі коніка і прамовіў: Эх ты, конік, мой конік!.. Скаціна ты, скажу табе, неразумная!Колас.
2.Груб., лаянк. Пра грубага, бяздушнага, подлага чалавека. [Лабыш да Анатоля:] Эх ты, скаціна бязрогая...Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамакры́лы, ‑ая, ‑ае.
1. З прамымі крыламі. Прамакрылае насякомае.
2.узнач.наз.прамакры́лыя, ‑ых. Атрад насякомых з доўгімі, вузкімі, прамымі пярэднімі крыламі, да якога адносяцца цвыркун, сарапча, конік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)