вы́клініцца, ‑ніцца; зак.

Спец. Танчэючы, звужаючыся, сысці на клін і знікнуць (пра пласты горных парод).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

salient​1 [ˈseɪliənt] n. ву́гал, вы́ступ;

push a salient убіва́ць клін у абаро́ну праці́ўніка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Géhre

f -, -n

1) крысо́; клін (адзення)

2) клін (палетка)

3) во́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сфен

(гр. sphen = клін)

тое, што і тытаніт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

klin

м. клін;

klin niskiego ciśnienia — паласа нізкага ціску;

wybić klin ~em — клін клінам выбіць; клін кліна паганяе;

zabić w głowę ~a komu — задаць клопату каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цы́пель, ‑я, м.

1. Востры канец чаго‑н., выступ у чым‑н. Цыпель ключа.

2. Клін матэрыі.

[Польск. cypel з ням. Ziepfel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wedge

[wedʒ]

1.

n.

1) клін -а m.

2) кліно́к -ка́ m. (сы́ру, то́рту)

2.

v.t.

1) убіва́ць клін; кало́ць

2) закліно́ўваць; укліно́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chock

[tʃɑ:k]

n.

падпо́рка f., тармазна́я кало́дка, клін -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

клин

1. клін, род. клі́на м.;

2. с.-х. пале́так, -тка м.;

ярово́й клин яравы́ пале́так;

ози́мый клин азі́мы пале́так;

◊

клин клином вышиба́ть клін клі́нам выбіва́ць;

свет не клином сошёлся свет не клі́нам сышо́ўся;

куда́ ни кинь — всё клин погов. куды́ ні кінь — усю́ды клін.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Spáltkeil

m -(e)s, -e клін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)