афанізамено́н

(н.-лац. aphanizomenon)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. афанізаменонавых, якая пашырана ў прэсных і саланаватых водах умеранага клімату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спру

(англ. sprue)

хранічная хвароба чалавека з паносамі, гласітам, анеміяй, знясіленнем, якая пашырана ў зонах трапічнага і субтрапічнага клімату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

polar [ˈpəʊlə] adj.

1. паля́рны;

polar lights паўно́чнае ззя́нне;

As our climate warms up, the polar ice caps will begin to melt. З пацяпленнем клімату пачнуць раставаць палярныя ільды.

2. phys. паля́рны, по́люсны

3. ца́лкам супрацьле́глы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акліматызава́ць

[ад лац. ас = да + клімат]

прыстасаваць расліну, жывёліну да новага клімату, да жыцця ў новых геаграфічных, пераважна кліматычных умовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біякліматало́гія

(ад бія- + кліматалогія)

раздзел кліматалогіі, які даследуе ўплыў клімату на жыццё, здароўе і дзейнасць чалавека, развіццё жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэжы́м, ‑у, м.

1. Дзяржаўны лад. Царска-паліцэйскі рэжым. □ [Чалавек:] — Цяпер, брат, парадак не той будзе, не стары рэжым... Галавач.

2. Дакладна ўстаноўлены распарадак жыцця, працы, адпачынку і пад. Рэжым дня школьніка. Санаторны рэжым. Пасцельны рэжым хворага.

3. Сістэма правіл, неабходных для дасягнення пэўнай мэты. Рэжым эканоміі.

4. Умовы існавання, работы чаго‑н. [Прафесар] намаляваў яркую карціну велізарнага значэння лясоў для клімату, рэжыму рэк. Гавеман.

[Фр. régime.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фералітыза́цыя

(ад фера- + -літ)

працэс глыбокага выветрывання горных парод ва ўмовах вільготнага трапічнага і субтрапічнага клімату, што суправаджаецца накапленнем жалезістых утварэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стэп, ‑у, м.

Бязлесная роўная прастора ў зоне сухога клімату, пакрытая рознымі травамі. Роўнае і простае шас[э], нібы страла, рассякала бязмежную раўніну стэпу. Шамякін. А стэп стаяў настолькі здзірванелы, Ажно ляме[ш] ламаўся ў зямлі, Але мацней ад сталі люд у стэпе, — І ўсё шырэе паласа раллі. А. Астапенка. Стэп палосамі ляснымі Затрымае сухавеі. Аўрамчык. Прыедуць сябры. На зары У стэпе раздольным, цалінным — Ураз загудуць трактары. Вярцінскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альтыплана́цыя

(ад ісп. altiplano, -nicie = пласкагор’е)

выраўноўванне рэльефу вяршыннай зоны горных хрыбтоў пераважна ў выніку выветрывання і нівацыі ва ўмовах халоднага і ўмеранага клімату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геабата́ніка

(ад геа- + батаніка)

раздзел батанікі, які вывучае пашырэнне і размеркаванне раслін на паверхні Зямлі ў залежнасці ад клімату, асаблівасцей глебы, рэльефу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)