1.(ручка у дверей)кля́мка, -кі ж., ру́чка, -кі ж.; (для замка) прабо́й, -бо́я м.;
2.техн. кля́мар, -ра м., ду́жка, -кі ж., скаба́, -бы́ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ско́бкаIIж.
1.(ручка у дверей)кля́мка, -кі ж., ру́чка, -кі ж.; (для замка) прабо́й, -бо́я м.;
2.техн. кля́мар, -ра м., ду́жка, -кі ж., ско́бка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Суво́рка ’повад, вяровачка’ (ваўк., Сл. ПЗБ), сюды ж суво́рыць ’звязаць у пару’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Параўноўваецца з літ.sąvaras ’вяровачка’ (там жа). Але параўн. укр.палес.суво́ра ’прывязь у цэпе’, славен.sovȏra ’развора ў возе’, з іншай прыстаўкай рус.сворка ’павадок’, укр.сві́рка ’тс’, што дае падставы для рэканструкцыі прасл.дыял.*sǫvora ’тое, што звязвае, злучае’, дэвербатыў ад прасл.*sъ‑verti ’звязаць, злучыць’ < *verti ’звязваць’, з балцкімі адпаведнікамі: літ.są́vara ’клямка; папярочка, якая злучае дзве бэлькі; тасёмка’, лат.suôvara (= savara) ’папярочная планка ў бараны’; падрабязна гл. Борысь, Prefiks., 92. Гл. таксама свора, шворка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Fálle
f -, -n
1) па́стка
j-n in die ~ lócken — зава́біць каго́-н. у па́стку
in die ~ géhen* [geráten*] — папа́сці ў па́стку
2) кля́мка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
handle1[ˈhændl]n. ру́чка; кля́мка; рукая́тка
♦
get/have a handle at smb./smth.infml атрыма́ць інфарма́цыю пра каго́-н. або́ што-н., яку́ю по́тым мо́жна вы́карыстаць у спра́вах;
give smb. a handle (on smth.)infml даць каму́-н. падста́ву для пэ́ўнай спра́вы;
fly off the handle сарва́цца, вы́йсці з сябе́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вяры́гі ’жалезныя ланцугі, аковы, якія насілі на целе рэлігійныя фанатыкі’ (БРС, КТС), ст.-бел.верига, вериги ’ланцуг, путы’ (з XV ст.), укр.вериги, рус.вериги ’тс’, арханг. ’смецце ў зерні збожжа’, алан. ’невялікі стог сена’, ст.-рус.верига, вериги ’металічны дрот, ніць’; ’ланцуг’; ’вярыгі’; ’кайданы’ (з XII ст.), славен.veríga ’ланцуг, звяно ланцуга’; ’клямка, засаўка’, серб.-харв.вѐрига ’ланцуг’, вѐриге ’вярыгі’, макед.верига ’ланцуг’; ’горны хрыбет’, балг.верига, веруга ’ланцуг’; ’путы, аковы, кайданы’; ’ланцуг гор’; ’рад падзей’; ’бярозка палявая, Convolvulus arvensis L.’, ст.-слав.верига, утворанае ад вьрѣти (< verti ’звязваць’) пры дапамозе суф. ‑ига (Шанскі, 1, В, 59). Звязана з літ.vérti ’адчыняць, зачыняць’; ’нанізваць’, лат.vērt ’тс’, грэч.ἀείρω ’злучаю, звязваю’. Са ст.-слав. праз ц.-слав. і ст.-бел. слова прыйшло ў сучасную мову. Фасмер (1, 299) звязвае рус.верига са словам верать ’усоўваць, запіхваць, тыцкаць’. Сюды ж прымыкае вярыжны (брація вярыжная — КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сно́за ‘скабка’ (Мат. Гом.), сно́зы ‘частка кроснаў — вертыкальныя планачкі, якія праходзяць скрозь абедзве паловы набілак’ (Уладз.), ‘рэбры ў кошыку’ (капыл., ЛА, 4), ‘бакавая акантоўка акна’ (Сцяшк. Сл.), сно́зік ‘прыстасаванне ў лежаку (вуллі), зробленае з планак, якія ўтвараюць упор для плечукоў рамак’ (Анох.). Укр.сно́за, сніз ‘рэбры ў кошыку’, ‘тонкія палачкі для падтрымання сотаў’, рус.кур.сно́зы ‘тс’, таксама ‘жэрдачкі для птушкі ў клетцы’, паўн.сна́зы ‘крыжападобна пакладзеныя планкі ў вуллі’, сну́за ‘затычка ў ярме’, польск.snoza ‘драўляная клямка’, snozik ‘драўляная рамка ўнутры вулля’. Варбат (Морфон., 41, 43) узнаўляе прасл.*snoza, *snaza, звязаныя чаргаваннем галосных. Да прасл.*noziti ‘пратыкаць, прабіваць’ (гл. нож), параўн. таксама рус.вонзить. Гл. яшчэ Праабражэнскі, 2, 345; Фасмер, 3, 700; ЕСУМ, 5, 337. Борысь (SEK, 4, 341) рэканструюе прасл.дыял.*sъnoza, дэвербатыў ад *sъ‑noziti, суадноснае з занозы ‘вертыкальныя планкі ў кроснах’. Сюды ж зну́за ‘звязь двух розных рэчаў’ (Ласт.) з іншым вакалізмам.