irritating [ɪrɪˈteɪtiŋ] adj. раздражня́льны;

an irritating man/habit раздражня́льны чалаве́к/звы́чай;

an irritating cough надаку́члівы ка́шаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ко́халь ’коклюш’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом.). Гукапераймальнае. Параўн. кашаль (гл.) і кох‑кох.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пёрх ’пазыў на кашаль’, ’перхата’ (Нас.). Аддзеяслоўны назоўнік, аснова якога — гукаперайманне, да перхаць^ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dychawiczny

астматычны; дыхавічны;

dychawiczny kaszel — астматычны кашаль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kaszel, ~lu

kasz|el

м. кашаль;

mam ~el — у мяне кашаль;

zanieść się ~lem — зайсціся ў кашлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

су́даргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сударгі. І тады з грудзей яго [Валокі] прарваўся сударгавы, нястрымны кашаль. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да забіць ​1.

2. без дап. Пападаць, пранікаць (пра струмені вады, пыл, снег і пад.). З боку двара.. ляпілася некалькі дашчаных сенцаў. Вузкія, абшытыя знадворку стужкамі бляхі, каб не забіваў дождж, яны стаялі радком. Ракітны.

3. Душыць, мучыць (пра кашаль). Кашаль забівае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

persistent [pəˈsɪstənt] adj. насто́йлівы, упа́рты; бесперапы́нны, няспы́нны;

persistent demands насто́йлівыя патрабава́нні;

a persistent pain/cough няспы́нны боль/ка́шаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

катара́льны

(фр. catarrhal, ад гр. katarrhoos = сцяканне)

які мае адносіны да катару, звязаны з катарам (напр. к. кашаль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́лаяцца, ‑лаюся, ‑лаешся, ‑лаецца; зак.

Сказаць брыдкае, зняважлівае слова. — Цьфу, каб ты згарэла! — вылаяўся .. [стары] праз кашаль. — Ужо і курыць не магу. Дайшоў .. да ручкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)