Wíldente

f -, -n дзі́кая ка́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

га́га, ‑і, ДМ газе, ж.

Палярная нырцовая качка з каштоўным мяккім цёплым пухам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шылахво́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дзікая качка з доўгім шылападобным хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закра́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кракаць. // Кракнуць некалькі разоў запар; пракракаць. Качка закракала і змоўкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́ціца ’качка’ (віц., Шн.), укр. у́тиця, рус. у́тица, ст.-рус. утица, н.-луж. huśica ’качка’. Вытворнае ад прасл. *ǫtь ’качка’, гл. вутва, вутка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wátscheln

vi (s, h) разм. хадзі́ць, як ка́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кра́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Крычаць «кра-кра!» (звычайна пра качак, сіваваронак і некаторых іншых птушак). Дзесьці кракала качка, відаць, склікала сваіх дзяцей. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падса́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да падсадкі. Падсадныя дрэўцы.

2. Які выкарыстоўваецца для прываблівання дзікіх птушак, звяроў у час палявання. Падсадная качка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падса́дны

1. подса́дный;

~ныя дрэ́вы — подса́дные дере́вья;

2. охот. подсадно́й;

~ная ка́чка — подсадна́я у́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Énte

f -, -n

1) ка́чка

2) перан. (газе́тная) ву́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)