Карл,

імя каралёў Швецыі.

т. 8, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

капітуля́рыі

(лац. capitularia)

законы і распараджэнні франкскіх каралёў з дынастыі Каралінгаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Канстанцін,

імя каралёў Грэцыі з дынастыі Глюксбургаў.

т. 7, с. 593

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эдуард,

імя англійскіх каралёў у 13-20 ст..

т. 18, кн. 1, с. 44

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Georgian

[ˈdʒɔrdʒən]

1.

adj.

1) грузі́нскі

2) з эпо́хі анге́льскіх каралёў Джо́рджаў

2.

n.

1) ураджэ́нец або́ жыха́р шта́ту Джо́рджыя ў ЗША

2) грузі́н -а m.

3) грузі́нская мо́ва

4) чалаве́к, асаблі́ва пісьме́ньнік з часо́ў пе́ршых чатыро́х анге́льскіх каралёў Джо́рджаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГОГЕНШТА́ЎФЕНЫ

(Hohenstaufen),

дынастыя германскіх каралёў і імператараў «Свяшчэннай Рымскай імперыі» ў 1138—1254. Гл. Штаўфены.

т. 5, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

элеро́н, ‑а, м.

Спец. Рухомая паверхня канцоў крыл самалёта, якая служыць для ўстаранення крэну машыны пры гарызантальным палёце і паваротах у паветры. — Ведаеце вы, дзе ў самалёце трубка Што? — прыйшоў у сябе Каралёў. [Ахтан:] — Я дуцік магу паказаць... — І элероны? — Ахтан падняў галаву. Алешка.

[Фр. aileron ад aile — крыло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ль, караля́, мн. каралі́, каралёў, м.

1. Адзін з тытулаў манарха, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

Іспанскі к.

2. перан., чаго або які. Манапаліст у якой-н. галіне прамысловасці і гандлю.

3. перан., чаго або які. Пра таго, хто вылучаецца сярод іншых у якой-н. галіне дзейнасці, хто дасягнуў дасканаласці.

К. пейзажу.

4. Галоўная фігура ў шахматнай гульні.

5. Ігральная карта, на якой намалявана мужчынская фігура ў кароне.

|| ж. карале́ва, -ы, мн. -ы, -ле́ў (да 1 знач.).

|| прым. карале́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шахінша́х

(перс. šāh-in-šāh = літар. кароль каралёў)

тытул манархаў у Іране з часоў Сасанідаў (дынастыя іранскіх шахаў 224—651 гг.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЛАЎІ́ТЫ, Алавіты,

Філаліды, Філалійскія шэрыфы, дынастыя султанаў (з 1660-х г.), потым каралёў (з 1957) у Марока. У перыяд франц. пратэктарата (1912—56) страцілі рэальную ўладу. З сак. 1956 аднавілі сваё кіраванне ў краіне.

т. 1, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)