кары́ца ​1, ‑ы, ж.

Ласк. да кара ​1.

кары́ца ​2, ‑ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў (скарыстоўваецца як вострая прыправа і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rind [raɪnd] n.

1. кара́ (дрэва)

2. ску́рка (плода)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tanbark

[ˈtænbɑ:rk]

n.

дубо́вая кара́, дубі́льная кара́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

возме́здие ср., высок. адпла́та, -ты ж.; (кара) ка́ра, -ры ж.; (наказание) пакара́нне, -ння ср.; (месть) по́мста, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ільмо́вы и́льмовый;

і. лес. — и́льмовый лес;

~вая кара́ — и́льмовая кора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

насти́чь сов.

1. (догнать) дагна́ць, нагна́ць;

2. перен. напатка́ць, спатка́ць, спасці́гнуць;

враго́в насти́гла справедли́вая ка́ра во́рагаў спасці́гла справядлі́вая ка́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

cork​1 [kɔ:k] n.

1. кара́ ко́ркавага ду́ба

2. ко́рак, заты́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

счаса́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., счэ́шацца; зак.

1. Стаць счасаным (пра верхні слой дрэва і пад.).

Кара бярозы добра счасалася.

2. Стаць стаптаным (пра абцасы і пад.).

Абцасы счасаліся.

|| незак. счэ́свацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апа́ла, -ы, ж.

1. У царскай Расіі: няміласць, гнеў цара да каго-н., а таксама кара таму, хто трапіў у няміласць.

Быць у апале.

2. перан. Тое, што і няміласць.

Ён у апале ў кіраўнікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

dopust, ~u

м. удар лёсу; кара; наканаванне;

dopust boży — божая кара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)