дро́гкі, -ая, -ае.

Які трасецца, а таксама які выклікае трасенне, уздрыгванне.

Дрогкія калёсы.

Дрогкая дарога.

Дрогка (прысл.) ехаць.

|| наз. дро́гкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцяле́жыцца, ‑жыцца; зак.

Зляцець з перадка (пра калёсы). [Ціток:] — Пугаўём па кані і ходу, абы калёсы не сцялежыліся на павароце. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стальма́х, -а́, мн. -і́, -о́ў і стэ́льмах, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які робіць калёсы, сані.

|| прым. стальма́шны, -ая, -ае.

Стальмашнае рамяство.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дро́гкі тря́ский;

~кія калёсы — тря́ская теле́га;

~кая даро́га — тря́ская доро́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стальма́х, стэ́льмах

(ст.польск. stelmach, stalmach, ад ням. Stellmacher)

рамеснік, які робіць калёсы, сані.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адкаці́ць сов. откати́ть;

а. бервяно́ — откати́ть бревно́;

а. калёсы — откати́ть теле́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калёскі, ‑сак; адз. няма.

Невялічкія калёсы спецыяльнага прызначэння. Дзіцячыя калёскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воз, -а, мн. вазы́, вазо́ў, м.

1. Сродак гужавога транспарту, прызначаны для язды і перавозкі грузаў; калёсы.

Класці сена на в.

2. Нагружаныя паклажай калёсы, сані і пад., а таксама колькасць таго, што можа змясціцца на павозцы.

Везці в. сена.

В. дроў.

Што з воза ўпала, тое прапала (прыказка). Цэлы в. навін (перан.: вельмі многа). Вазамі вазіць (надта многа). Цягнуць в. (перан.: выконваць усю асноўную работу).

|| прым. вазавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

drabiniasty :

wóz drabiniasty — калёсы з драбінамі; драбіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дро́гі ’калёсы, развалкі’. Гл. дро́жкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)