Verbum

во́бмацкам, прысл.

Пры дапамозе дотыку, абмацваючы.

В. ходзяць сляпыя.

Ісці в. каля сцяны.

надво́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Частка двара каля хаты, дома.

Прасторны н.

надхво́сце, -я, н.

Частка апярэння ў птушак, што знаходзіцца на спіне каля хваста.

аціра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. разм. Церціся аб што-н.

Сабака аціраўся ля ног.

2. Быць, знаходзіцца дзе-н., каля каго-н. без пэўнага занятку; хадзіць, швэндацца, нічога не рабіць (разм., пагард.).

А. каля начальства.

спары́ш², -у, м.

Аднагадовая расліна сямейства драсёнавых, якая звычайна расце каля дарог.

Буяў с.

нату́паць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Нарабіць слядоў мокрымі нагамі; наслядзіць.

Н. каля парога.

паабжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ты; зак., што.

Абжаць усё, многае.

П. траву каля кустоў.

падфа́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Невялікі дапаможны ліхтар каля пярэдняга крыла на аўтамашыне.

тэрыко́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конусападобны насып пустой пароды каля шахты.

Салігорскія тэрыконы.