märchenhaft

a ка́зачны, чаро́ўны, неймаве́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

міфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да міфа (у 1 знач.).

2. перан. Абвеяны паданнямі, легендарны; казачны.

3. перан. Разм. Прыдуманы, неверагодны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

legendarny

легендарны; казачны;

bohater legendarny — легендарны герой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

красавіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і красавіцкі. Радасна сэрцу, што гэтак Пад небам красавіковым Звоніць, грыміць на палетках Вырай наш, казачны новы. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фееры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца феерыяй. Феерычная камедыя.

2. перан. Казачны, чароўны. Калі чорнае шкло загарадзіла ілюмінатар, падарожнікі ўбачылі сапраўды феерычную карціну. Гамолка. // Разм. Надзвычайны, дзівосны. Феерычная хуткасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міфі́чны

(гр. mythikos)

1) звязаны з міфамі;

2) перан. авеяны паданнямі, легендарны; казачны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

асне́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аснежыць.

2. у знач. прым. Пакрыты снегам. А бярозы схілялі галіны На прасторны аснежаны шлях. Астрэйка. Аснежаныя зараснікі паблізу нагадвалі нейкі казачны лес. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміто́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Машына грузападымальнасцю ў сем тон. Быццам казачны волат, раптам вынырнуў элеватар, і Таня здзівілася, убачыўшы, як да яго пылілі ўжо нагружаныя сямітонкі. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sandman [ˈsændmən] n. (pl. -men) : the sandman ка́зачны чалаве́к ( які сыпле дзецям у вочы пясок);

Go to bed! The sandman’s coming! Пара спаць! Iдзе казачнік!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

багаты́р

(ст.-цюрк. bahatur)

1) казачны асілак, волат;

2) перан. вялікай сілы і адвагі чалавек, воін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)