ГАЛАБІЁНТЫ

[ад гала... + біёнт(ы)],

арганізмы, якія жывуць у перасоленых вадаёмах (напр., азёры Баскунчак, Эльтон; Мёртвае і Чырвонае м.). Найб. тыповыя галабіёнты — зялёная водарасць дуналіела, сіне-зялёная водарасць хлараглея, калаўротка Brachionus mülleri, рачок артэмія, лічынкі некат. насякомых і інш.

т. 4, с. 442

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вятры́ла, ‑а, н.

Уст. паэт. Тое, што і ветразь. У лазе зялёная рака Палошча белае вятрыла... Хадыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яр-мядзя́нка, яры-мядзянкі, ДМ яры-мядзянцы, ж.

Зялёная фарба, якая атрымліваецца ў выніку акіслення медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gemüse

n -s, - (а)гаро́дніна, зяле́ніва

◊ júnges ~ — зялёная мо́ладзь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

szczypior, ~u

м. зялёная цыбуля, пер’е (у цыбулі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зелёный в разн. знач. зялёны;

◊

зелёная у́лица зялёная ву́ліца;

зелёная тоска́ (ску́ка) страшэ́нная нуда́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zielony

zielon|y

1. зялёны;

~а herbata — зялёная гарбата;

2. студ. жарг. студэнт-першакурснік;

~е lata — маладыя гады;

~e światło — зялёная вуліца;

~a fala — зялёная хваля;

Zielone Świątki рэл. Тройца; Сёмуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зялё́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зялё́ны зялё́ная зялё́нае зялё́ныя
Р. зялё́нага зялё́най
зялё́нае		 зялё́нага зялё́ных
Д. зялё́наму зялё́най зялё́наму зялё́ным
В. зялё́ны (неадуш.)
зялё́нага (адуш.)		 зялё́ную зялё́нае зялё́ныя (неадуш.)
зялё́ных (адуш.)
Т. зялё́ным зялё́най
зялё́наю		 зялё́ным зялё́нымі
М. зялё́ным зялё́най зялё́ным зялё́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Плісня́к ’зялёная сыраежка, Russula’ (смарг., Сл. рэг. лекс.). Да плесня (гл.) — грыб названы паводле колеру плесен і — светлашэра-зялёнага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мядзя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Неядавітая змяя бурага або шэрага колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная з воцатнамеднай солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)