альвеаля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да альвеолаў.

•••

Альвеалярныя зычныя гл. зычны.

Альвеалярнае паветра гл. паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбухны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да выбуху (у 1, 5 знач.). Выбухная камера. Выбухныя зычныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геміна́ты

(ад лац. geminare = падвойваць)

лінгв. падоўжаныя зычныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цвёрды, -ая, -ае.

1. Які складаецца са шчыльна прылеглых частак, не мяккі, стабільны па форме пры нармальных умовах, у адрозненне ад вадкага і газападобнага.

Цвёрдае паліва.

Цвёрдае рэчыва.

2. Які з цяжкасцю паддаецца сцісканню, згінанню, рэзанню і пад.

Цвёрдая драўніна.

Цвёрдая зямля.

3. перан. Стойкі ў сваіх перакананнях, непахісны.

Ц. намер.

Цвёрдае рашэнне.

4. Устойлівы, трывалы, стабільны.

Цвёрдыя цэны.

Цвёрдая зарплата.

5. Добра засвоены, трывалы, грунтоўны.

Цвёрдае веданне прадмета.

○ Цвёрды знак — назва літары «ь» у рускай азбуцы.

Цвёрдыя зычныя — зычныя гукі, якія вымаўляюцца без набліжэння сярэдняй часткі языка да цвёрдага паднябення.

|| наз. цвёрдасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

voiceless [ˈvɔɪsləs] adj.

1. ling. глухі́;

voiceless consonants глухі́я зы́чныя

2. безгало́сы, нямы́;

the voiceless minority бяспра́ўная ме́ншасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паднябе́нны нёбный;

~нная по́ласць — анат. нёбная по́лость;

~ныя зы́чныя — лингв. нёбные согла́сные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацвярдзе́ць, ‑ее; зак.

1. Перайсці з вадкага стану ў цвёрды; зацвярдзець. // Зрабіцца цвярдзейшым; пацвярдзець.

2. Спец. Зрабіцца цвёрдым (пра зычныя гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмфаты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца асаблівай эмацыянальнай выразнасцю. Эмфатычная гаворка.

2. Які вымаўляецца з асобым напружаннем. Эмфатычныя зычныя. Эмфатычныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лю́ннік ’сведка на шлюбе’ (усх.-палес., Мат.). Літуанізм. Параўн. літ. liùdininkas ’сведка’, у якім пасля выпадзення ‑i‑ зычныя ‑dn‑ у выніку асіміляцыі змяніліся ў ‑нн‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кансанантызм 5/6, 383, гл. Зычныя гукі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)